![ಸಂಪನ್ಮೂಲ ಶಿಕ್ಷಕರ ಕೇಂದ್ರ [ಶಿಕ್ಷಕರ ಕೈಪಿಡಿ]](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgTCqk0Gj94tZzfvTbgw0xOGZW2tXTUc7IfCegPem8khevHevQfYGJT2cTy9-S6h8gDBqluc21yfiuc0Q1Y6pJB0qXAkcMkzQBwn3OPPBsGEmD4dPasU_i7gIbdfFlXpbzwrJUgpDgzrOp7JQZzOA06zPLk9irPcVhEOo9xKm1T35qzJ8bTLgWAI3q9Vv0F=s752)
➽ಹಳೆ ಕನ್ನಡ ಪದ ಸಂಪದ
ನಿಘಂಟು
ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತಸೂಚಿ
| ಅ | ಅವ್ಯಯ | ಪ್ರ | ಪ್ರತ್ಯಯ | |
| ಅರ | ಅರಬ್ಬಿ | ಪ್ರಾ | ಪ್ರಾಕೃತ | |
| ಇಂ | ಇಂಗ್ಲೀಷ್ | ಪೋರ್ಚು | ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್ | |
| ಕ್ರಿ | ಕ್ರಿಯಾಪದ | ಫ್ರೆ | ಫ್ರೆಂಚ್ | |
| ಗು | ಗುಣವಾಚಕ | ಮರಾ | ಮರಾಠಿ | |
| ಗ್ರೀ | ಗ್ರೀಕ್ | ಮಲೆ | ಮಲೆಯಾಳ | |
| ತಮಿ | ತಮಿಳು | ಮುಂ. | ಮುಂತಾದ | |
| ತು | ತುಳು | ಮೊ. | ಮೊದಲಾದ | |
| ತೆಲು | ತೆಲುಗು | ಯಾ | ಅಥವ | |
| ದೇ | ದೇಶ್ಯ | ಸ.ನಾ | ಸರ್ವನಾಮ | |
| ನಾ | ನಾಮಪದ | ಸಂ | ಸಂಸ್ಕೃತ | |
| ಪಾರ | ಪಾರಸಿ | ಹಿಂ | ಹಿಂದಿ |
ಕೆಲವು ಪದಗಳ ಅರ್ಥಗಳ ಮುನ್ನ ವಿವರಣೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಆ ವಿವರಣೆಯು ಎಲ್ಲ ಅರ್ಥಗಳಿಗೂ
ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಲು ಒಂದು ಅಡ್ಡಗೆರೆ ಎಳೆಯಲಾಗಿದೆ (—). ಪದದ ಅರ್ಥದ
ಮೊದಲು ಓದುಗರು ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಸೇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಮುಖ್ಯೋಲ್ಲೇಖಗಳ ಕೆಳಗಿನ ಪದಪುಂಜಗಳ ವ್ಯಾಕರಣರೂಪವು ಬದಲಾಗಿದ್ದರೆ, ಅವುಗಳ ಬದಲಾದ ರೂಪವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಸೂಚಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಚಿಹ್ನೆಗಳು
< ಶಬ್ದಮೂಲವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆ
> ಶಬ್ದಮೂಲವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆ
= ಸಮಾನ ಎಂಬರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆ
+ ಜೊತೆಗೆ ಎಂಬರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆ
> ಶಬ್ದಮೂಲವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆ
= ಸಮಾನ ಎಂಬರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆ
+ ಜೊತೆಗೆ ಎಂಬರ್ಥವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಚಿಹ್ನೆ
ಬರಹ ಅಂತರ್ಜಾಲ ನಿಘಂಟುವಿನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಕ್ಲಿಷ್ಟ ಪದಗಳಿಗೆ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಇಲ್ಲಿ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ
(೨೭) ತತ್ಸಮಗಳು-ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ವಿಕಾರ ಹೊಂದದೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಬಳಸಲ್ಪಡುವ ಶಬ್ದಗಳು ತತ್ಸಮಗಳು. ತತ್ ಎಂದರೆ ಅದಕ್ಕೆ, ಸಮ ಎಂದರೆ ಸಮಾನವಾದುದು-ಇಲ್ಲಿ ಅದಕ್ಕೆ ಎಂದರೆ ಸಂಸ್ಕೃತಕ್ಕೆ ಸಮಾನ (ಎಂದು ಅರ್ಥ) ಇವನ್ನು ಕೆಲವರು ಸಮಸಂಸ್ಕೃತ ಗಳೆಂದೂ ಕರೆಯುವರು (ಕನ್ನಡಕ್ಕೂ ಸಂಸ್ಕೃತಕ್ಕೂ ಇವು ಸಮಾನರೂಪಗಳೆಂದು ತಾತ್ಪರ್ಯ). ಅಲ್ಲದೆ ತದ್ಭವ ಶಬ್ದಗಳ ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪಗಳನ್ನು ತತ್ಸಮ ಗಳೆಂದೇ ಕರೆಯುವುದು ರೂಢಿಗೆ ಬಂದಿದೆ.
(ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ವಿಕಾರ ಹೊಂದಿದ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಸಮಸಂಸ್ಕೃತ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದೂ ವಾಡಿಕೆ)
ಮೇಲಿನ
ಎಲ್ಲ ಉದಾಹರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಆ ಕಾರಂತ ಶಬ್ದಗಳು ಎ ಕಾರಾಂತಗಳಾಗಿವೆ
(ಮಾಲಾ-ಮಾಲೆ ಇತ್ಯಾದಿ); ಕೆಲವು ಅ ಕಾರಾಂತಗಳೂ ಎ ಕಾರಂತಗಳಾಗಿವೆ (ವಧ-ವಧೆ); ಕೆಲವು
ದೀರ್ಘಾಂತಗಳು ಹ್ರಸ್ವಾಂತಗಳಾಗಿವೆ (ಲಕ್ಷ್ಮೀ-ಲಕ್ಷ್ಮಿ); ಕೆಲವು ಆಕಾರಂತಗಳು
ಅಕಾರಾಂತಗಳಾಗಿಯೂ ಆಗಿವೆ (ದಯಾ-ದಯ); ಹೀಗೆ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ತಿಳಿಯಬಹುದು. ಹೀಗೆ
ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗೊಂಡ ಮೇಲೆ ಇವು ಕನ್ನಡದ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುವುವು. ಇವುಗಳ ಮೇಲೆ
ಕನ್ನಡದ ಪ್ರತ್ಯಯಗಳನ್ನು ಹಚ್ಚಬಹುದು. (ಇಂಥವನ್ನೇ ಸಮ ಸಂಸ್ಕೃತಗಳೆಂದು ಕೆಲವರು
ಕರೆಯುವರೆಂದು ಹಿಂದೆ ತಿಳಿಸಿದೆ).
(ii) ಶಬ್ದದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಋಕಾರವು ಅ ಅರ ಎಂದು ವ್ಯತ್ಯಾಸಗೊಳ್ಳುವುವು. ಕೆಲವು ಎಕಾರಾಂತಗಳೂ ಆಗುವುವು. ಅನಂತರ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುವುವು.
(iii) ಕೆಲವು ನಕಾರಾಂತ ಶಬ್ದಗಳು ಕೊನೆಯ ನಕಾರವನ್ನು ಲೋಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕನ್ನಡ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುವುವು.
(iv)
ಕೆಲವು ವ್ಯಂಜನಾಂತ ಶಬ್ದಗಳು ಕೊನೆಯ ವ್ಯಂಜನವನ್ನು ಲೋಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾಗಲೀ ಅಥವಾ
ಇನ್ನೊಂದು ಅದೇ ವ್ಯಂಜನ ಮತ್ತು ಉಕಾರದೊಡನಾಗಲೀ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗೊಂಡು ಕನ್ನಡ
ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ ಬದಲಾವಣೆಯಾದ ರೂಪಗಳು
(v)
ಕೆಲವು ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪ್ರಥಮಾವಿಭಕ್ತ್ಯಂತ ಏಕವಚನಗಳು ತಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ವ್ಯಂಜನದೊಡನೆ
ಇನ್ನೊಂದು ಅದೇ ವ್ಯಂಜನ ಮತ್ತು ಉಕಾರ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಕನ್ನಡದ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
(vi)
ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪ್ರಥಮಾವಿಭಕ್ತಿಯ ಬಹುವಚನಾಂತವಾಗಿರುವ ಕೆಲವು ಪುಲ್ಲಿಂಗ ವ್ಯಂಜನಾಂತ
ಶಬ್ದಗಳು ತಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ವಿಸರ್ಗವನ್ನು ಲೋಪಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕನ್ನಡದ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
(vii) ಸಂಸ್ಕೃತದ ಕೆಲವು ವ್ಯಂಜನಾಂತ ಶಬ್ದಗಳು ಆ ವ್ಯಂಜನದ ಮುಂದೆ, ಒಂದು ಅ ಕಾರದೊಡನೆ ಅಂದರೆ ಅಕಾರಾಂತಗಳಾಗಿ ಕನ್ನಡದ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
ಈ
ಮೇಲೆ ಇದುವರೆಗೆ ಹೇಳಿದ ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬರುವ ಶಬ್ದಗಳು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ
ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ವಿಕಾರಹೊಂದಿದ ಬಗೆಗೆ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದೀರಿ. ಇವನ್ನು ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ
ವಿಕಾರವನ್ನು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿದ ತದ್ಭವ ಶಬ್ದಗಳೆಂದು ಹೇಳಬೇಕು (ಇವನ್ನು ಕೆಲವರು
ಸಮಸಂಸ್ಕೃತ ಎಂದೂ ಹೇಳುವರೆಂದು ಹಿಂದೆ ತಿಳಿಸಿದೆ).
ಈಗ ಶಬ್ದದ ಮೊದಲು, ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿಯೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿಕಾರ ಹೊಂದಿದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳ ಸ್ಥೂಲ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ.
(viii) ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಶ, ಷ ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಶಬ್ದಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಕಾರವಾಗಿರುವ, ಮತ್ತು ಯಕಾರಕ್ಕೆ ಜಕಾರ ಬಂದಿರುವ ತದ್ಭವ ಶಬ್ದಗಳು (ಕನ್ನಡ ಪ್ರಕೃತಿಗಳು) ಆಗುತ್ತವೆ.
(ix) ವರ್ಗದ ಪ್ರಥಮಾಕ್ಷರಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಅನೇಕ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಬ್ದಗಳು ಅದೇ ವರ್ಗದ ಮೂರನೆಯ ವರ್ಣಗಳಾಗುತ್ತವೆ. ಅವು ಇಂಥ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿಯೇ ಇರಬೇಕೆಂಬ ನಿಯಮವಿಲ್ಲ.
(x) ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಮಹಾಪ್ರಾಣಾಕ್ಷರಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಅನೇಕ ಅಕ್ಷರಗಳು ಅಲ್ಪಪ್ರಾಣಗಳಾಗಿ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
(xi)
ಸಂಸ್ಕೃತದ ಕೆಲವು ಖಕಾರವುಳ್ಳ ಶಬ್ದಗಳು ಗಕಾರಗಳಾಗಿ ಛಕಾರದ ಒತ್ತಿನಿಂದ ಕೂಡಿದ
ಅಕ್ಷರವು ಅಲ್ಪಪ್ರಾಣದ ಒತ್ತಿನಿಂದ ಕೂಡಿ ಠಕಾರವು ಡಕಾರವಾಗಿ, ಛಕಾರವು ಸಕಾರವಾಗಿಯೂ,
ಥಕಾರವು ದಕಾರವಾಗಿಯೂ ಮತ್ತು ಟಕಾರವಾಗಿಯೂ, ಹಕಾರವಾಗಿಯೂ ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿ ಕನ್ನಡ
ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗಳು:
(xii) ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ವಿಕಾರ ರೂಪಗಳನ್ನು ಈ ಕೆಳಗೆ ಗಮನಿಸಿರಿ:-
ಹೀಗೆ ಅನೇಕ ಸಂಸ್ಕೃತ-ಪ್ರಾಕೃತ ಭಾಷಾಶಬ್ದಗಳು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬರುವಾಗ ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿ ಬರುವುದನ್ನು ಇದುವರೆಗೆ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ.
ಇದುವರೆಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಗೆಗೆ ತಿಳಿದಿರುವಿರಿ. ಕನ್ನಡದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿವೆ.
ಹಳೆಗನ್ನಡದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ಈಗಿನ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ (ಹೊಸಗನ್ನಡದಲ್ಲಿ) ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿ ಪ್ರಯೋಗವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಅವುಗಳ ಬಗೆಗೆ ಈಗ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲವು ಅಂಶಗಳನ್ನು ನೀವು ಅವಶ್ಯ ತಿಳಿಯಬೇಕು.
(೧) ಪಕಾರಾದಿಯಾದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ಹಕಾರಾದಿಯಾಗುತ್ತವೆ.
ಮೇಲಿನ
ಉದಾಹರಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕಡೆ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿರುವ ಲ್ ವ್ ಎಂಬ ವ್ಯಂಜನಾಂತ ಶಬ್ದಗಳು
ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಿ. (ಉದಾ:- ಪಾಲ್-ಹಾಲು, ಪಾವ್-ಹಾವು__ಇತ್ಯಾದಿ)
ಈಗ ಕೊನೆಯ ವ್ಯಂಜನಗಳು ಯಾವ ಯಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಹೊಂದುತ್ತವೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಿರಿ.
(೨) ನ, ಣ, ಲ, ರ, ಳ ವ್ಯಂಜನಗಳು ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಉಳ್ಳ ಕೆಲವು ಶಬ್ದಗಳು ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಇದೇ ಇನ್ನೊಂದು ವ್ಯಂಜನದಿಂದ ಕೂಡಿ ದ್ವಿತ್ವ (ಒತ್ತಕ್ಷರ) ಗಳೆನಿಸುತ್ತವೆ. ಯಕಾರಾಂತಗಳು ಇಕಾರಾಂತಗಳಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವವುಳ್ಳ ವುಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ:-
(i) ನಕಾರಾಂತವು ಉಕಾರಾಂತವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವದೊಡನೆ ಉಕಾರಾಂತ ವಾಗುವುದಕ್ಕೆ:-
(ii) ಣಕಾರಾಂತಗಳು ಉಕಾರಾಂತವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ:-
(iii) ಲಕಾರಂತ ಶಬ್ದಗಳು ದ್ವಿತ್ವದಿಂದ ಕೂಡಿ ಉಕಾರಾಂತವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವವಿಲ್ಲದೆ ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ
(iv) ಳಕಾರಾಂತಗಳಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಳಕಾರದೊಡನೆ ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ
(v) ರಕಾರಾಂತಗಳಾದ ಶಬ್ದಗಳು ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ
(vi) ಯಕಾರಾಂತ ಶಬ್ದಗಳು ಇಕಾರಾಂತ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಇಕಾರಾಂತ ಗಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ
(vii) ಅನುಸ್ವಾರದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಎಷ್ಟೋ ಶಬ್ದಗಳು ಅದಿಲ್ಲದೆ ಹೊಸಗನ್ನಡದಲ್ಲಿ ರೂಪಾಂತರವಾಗಿವೆ.
(viii) ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ರೂಪಾಂತರಗಳನ್ನು ನೋಡಿರಿ.
ದೇಶ್ಯ-ಅನ್ಯದೇಶ್ಯಗಳು
[ಸೂಚನೆ:- ಈ ನಿಘಂಟುವಿನಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ-ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ-ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು. ಇಲ್ಲಿ
ಜಿ.ವಿ ಕನ್ನಡ ಜಿ.ವಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಂಕರ ಭಟ್ ನಿಮ್ಮದೇ ನಿಘಂಟು ಹರಿದಾಸ ಕೋಶ ಎಂಬ ಐದು ವಿವಿಧ ನಿಘಂಟುಗಳಿದ್ದು ಜಿ.ವಿ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಂಕರ ಭಟ್ ನಿಮ್ಮದೇ ನಿಘಂಟು ಇವು ಇಂಗ್ಲೀಷ್-ಕನ್ನಡ ನಿಘಂಟುಗಳಾಗಿದ್ದು ಜಿ.ವಿ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಹರಿದಾಸ ಕೋಶ ಇವು ಕನ್ನಡ-ಕನ್ನಡ ನಿಘಂಟುಗಳಾಗಿವೆ.
ಮೊದಲು ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದಾದರೊಂದು ನಿಘಂಟನ್ನು ಆರಿಸಿದ ನಂತರ ನಿಮಗೆ ಯಾವ ಪದಕ್ಕೆ
ಅರ್ಥ ಬೇಕಾಗಿದೆಯೋ ಆ ಪದದ ಮೊದಲ ಅಕ್ಷರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಆಯ್ಕೆಗಳಿಂದ ಆರಿಸಿ. ನಂತರ
ಸ್ವಯಂಚಾಲಿತವಾಗಿ ಪದಗಳ ಪಟ್ಟಿ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಪದಕ್ಕೆ
ಅರ್ಥವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಳ್ಳಿ]
ಇತರೆ ನಿಘಂಟುಗಳು
Google English - ಕನ್ನಡ
Google English - ಕನ್ನಡ
ಗೂಗಲ್ ಕನ್ನಡ - English
ಗೂಗಲ್ ಕನ್ನಡ - English
Google English - ಕನ್ನಡ
Google English - ಕನ್ನಡ
ಗೂಗಲ್ ಕನ್ನಡ - English
ಗೂಗಲ್ ಕನ್ನಡ - English
__________________________________________________________________
ವಿರುದ್ಧಾರ್ಥಕ ಶಬ್ದಗಳು
ವಿರುದ್ಧಾರ್ಥಕ ಶಬ್ದಗಳು
ಒಂದು ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ತೀರಾ ವಿರುದ್ಧ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕೊಡುವ ಇನ್ನೊಂದು ಶಬ್ದಕ್ಕೆ
ವಿರುದ್ಧಾರ್ಥಕ ಶಬ್ದ ಎನ್ನುವರು.
ಕೆಳಗೆ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ವಿರುದ್ಧ ಪದಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ.
ಅದೃಷ್ಟ x ದುರಾದೃಷ್ಟ
ಅನುಭವ x ಅನನುಭವ ಅಪೇಕ್ಷೆ x ಅನಪೇಕ್ಷೆ ಅಭ್ಯಾಸ x ದುರಭ್ಯಾಸ (ಕೆಟ್ಟಅಭ್ಯಾಸ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ), ನಿರಭ್ಯಾಸ ( ಯಾವ ಅಭ್ಯಾಸ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ) ಅಮೃತ x ವಿಷ ಅರ್ಥ x ಅನರ್ಥ ಅವಶ್ಯಕ x ಅನಾವಶ್ಯಕ ಅಸೂಯೆ x ಅನಸೂಯೆ ಆಚಾರ x ಅನಾಚರ ಆಡಂಬರ x ನಿರಾಡಂಬರ ಆತಂಕ x ನಿರಾತಂಕ ಆದರ x ಅನಾದರ ಆಧುನಿಕ x ಪ್ರಾಚೀನ ಆಯಾಸ x ಅನಾಯಾಸ ಆರಂಭ x ಅಂತ್ಯ ಆರೋಗ್ಯ x ಅನಾರೋಗ್ಯ ಆಸೆ x ನಿರಾಸೆ ಆಹಾರ x ನಿರಾಹಾರ ಇಂಚರ x ಕರ್ಕಶ ಇಹಲೋಕ x ಪರಲೋಕ ಉಗ್ರ x ಶಾಂತ ಉಚ್ಚ x ನೀಚ ಉತ್ತಮ x ಕಳಪೆ (ಅಧಮ) ಉತ್ಸಾಹ x ನಿರುತ್ಸಾಹ ಉದಾರ x ಅನುದಾರ ಉನ್ನತ x ಅವನತ ಉನ್ನತಿ x ಅವನತಿ ಉಪಕಾರ x ಅಪಕಾರ ಉಪಯೋಗ x ನಿರುಪಯೋಗ ಊರ್ಜಿತ x ಅನೂರ್ಜಿತ ಒಡೆಯ x ಸೇವಕ ಒಣ x ಹಸಿ ಕನಸು x ನನಸು ಕಲ್ಮಶ x ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಕಾಲ x ಅಕಾಲ ಕೀರ್ತಿ x ಅಪಕೀರ್ತಿ ಕೃತಜ್ಞ x ಕೃತಘ್ನ ಖಂಡ x ಅಖಂಡ ಗೌರವ x ಅಗೌರವ ಚಲ x ನಿಶ್ಚಲ ಚಿಂತೆ x ನಿಶ್ಚಿಂತೆ ಚೇತನ ಅಚೇತನ ಜಂಗಮ x ಸ್ಥಾವರ ಜನ x ನಿರ್ಜನ ಜನನ x ಮರಣ ಜಯ x ಅಪಜಯ ಜಲ x ನಿರ್ಜಲ ಜಾತಿ x ವಿಜಾತಿ ಜ್ಞಾನ x ಅಜ್ಞಾನ ಟೊಳ್ಳು x ಗಟ್ಟಿ ತಂತು x ನಿಸ್ತಂತು ತಜ್ಞ x ಅಜ್ಞ ತೇಲು x ಮುಳುಗು ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯ x ನಿರ್ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯ ಧೈರ್ಯ x ಅಧೈರ್ಯ ನಂಬಿಕೆ x ಅಪನಂಬಿಕೆ ನಗು x ಅಳು ನಿಶ್ಚಿತ x ಅನಿಶ್ಚಿತ ನೀತಿ x ಅನೀತಿ ನ್ಯಾಯ x ಅನ್ಯಾಯ ಪಾಪ x ಪುಣ್ಯ ಪುರಸ್ಕಾರ x ತಿರಸ್ಕಾರ |
ಪೂರ್ಣ x ಅಪೂರ್ಣ
ಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ x ಅಪ್ರಾಮಾಣಿಕತೆ ಫಲ x ನಿಷ್ಫಲ ಬಡವ x ಬಲ್ಲಿದ/ ಶ್ರೀಮಂತ ಬಹಳ/ಹೆಚ್ಚು x ಕಡಿಮೆ ಬಾಲ್ಯ x ಮುಪ್ಪು ಬೆಳಕು x ಕತ್ತಲೆ ಭಕ್ತ x ಭವಿ ಭಯ x ನಿರ್ಭಯ/ ಅಭಯ ಭಯಂಕರ x ಅಭಯಂಕರ ಭೀತಿ x ನಿರ್ಭೀತಿ ಮಬ್ಬು x ಚುರುಕು ಮಿತ x ಅಮಿತ ಮಿತ್ರ x ಶತ್ರು ಮೂಡು x ಮುಳುಗು (ಮರೆಯಾಗು) ಮೂರ್ಖ x ಜಾಣ ಮೃದು x ಒರಟು ಮೌಲ್ಯ x ಅಪಮೌಲ್ಯ ಯಶಸ್ವಿ x ಅಪಯಶಸ್ವಿ ಯೋಚನೆ x ನಿರ್ಯೋಚನೆ ಯೋಚನೆ x ನಿರ್ಯೋಚನೆ ರೋಗ x ನಿರೋಗ ಲಕ್ಷ್ಯ x ಅಲಕ್ಷ್ಯ ಲಾಭ x ನಷ್ಟ ವಾಸ್ತವ x ಅವಾಸ್ತವ ವಿಭಾಜ್ಯ x ಅವಿಭಾಜ್ಯ ವಿರೋಧ x ಅವಿರೋಧ ವೇಳೆ x ಅವೇಳೆ ವ್ಯಯ x ಆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ x ಅವ್ಯವಸ್ಥೆ ವ್ಯವಹಾರ x ಅವ್ಯವಹಾರ ಶಿಷ್ಟ x ದುಷ್ಟ ಶುಚಿ x ಕೊಳಕು ಶೇಷ x ನಿಶ್ಶೇಷ ಶ್ರೇಷ್ಟ x ಕನಿಷ್ಠ ಸಂಶಯ x ನಿಸ್ಸಂಶಯ ಸಜ್ಜನ x ದುರ್ಜನ ಸತ್ಯ x ಅಸತ್ಯ ಸದುಪಯೋಗ x ದುರುಪಯೋಗ ಸಮಂಜಸ x ಅಸಮಂಜಸ ಸಮತೆ x ಅಸಮತೆ ಸಮರ್ಥ x ಅಸಮರ್ಥ ಸಹಜ x ಅಸಹಜ ಸಹ್ಯ x ಅಸಹ್ಯ ಸಾಧಾರಣ x ಅಸಾಧಾರಣ ಸಾಧು x ಅಸಾಧು? ಸಾಹುಕಾರ x ಬಡವ ಸುಕೃತಿ x ವಿಕೃತಿ ಸುದೈವಿ x ದುರ್ಧೈವಿ ಸೂರ್ಯೋದಯ x ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ ಸೌಭಾಗ್ಯ x ದೌರ್ಭಾಗ್ಯ ಸ್ತುತಿ x ನಿಂದೆ ಸ್ವದೇಶ x ಪರದೇಶ(ವಿದೇಶ) ಸ್ವಸ್ಥ x ಅಸ್ವಸ್ಥ ಸ್ವಾರ್ಥ x ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸ್ವಾವಲಂಬನೆ x ಪರಾವಲಂಬನೆ ಸ್ವಿಕರಿಸು x ನಿರಾಕರಿಸು ಹಿಂಸೆ x ಅಹಿಂಸೆ ಹಿಗ್ಗು x ಕುಗ್ಗು ಹಿತ x ಅಹಿತ |
___________________________________________________________________________________________________________
ತತ್ಸಮ-ತದ್ಭವ
ತತ್ಸಮ-ತದ್ಭವ
[ಕೃಪೆ-ಕಣಜ.ಕಾಂ]
(ಸೂಚನೆ:-
ನುಡಿ ಅಥವಾ ಬರಹ ಆನ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಯೂನಿಕೋಡ್ ಆಯ್ಕೆಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ. ನಂತರ ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದ
ಪದ ಹುಡುಕಲು ನಿಮ್ಮ ಕೀ-ಬೋರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ Ctrl ಮತ್ತು F ಕೀಗಳನ್ನು ಪ್ರೆಸ್ ಮಾಡಿ.
ಮತ್ತು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಟೈಪ್ ಮಾಡಿ. Enter ಒತ್ತಿರಿ)
ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ತಮ್ಮ ಮೂಲರೂಪವನ್ನು ವ್ಯತ್ಯಾಸಮಾಡಿಕೊಂಡು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದ ಶಬ್ದಗಳು
ಇದರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಹೊಂದಿದವು, ಹೆಚ್ಚು ಬದಲಾವಣೆ ಹೊಂದಿದವು ಎಂದು ಎರಡು ಭಾಗ ಮಾಡಬಹುದು.
(i) ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆ ಹೊಂದಿ ಬಂದವುಗಳು:
ಉದಾಹರಣೆಗೆ:- ಸೀತೆ, ಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಮಾಲೆ, ದೇವತೆ, ರಾಜ, ಮಹ, ಯಶ, ಬೃಹತ್ತು, ಮಹತ್ತು, ವಿಪತ್ತು, ವಿಯತ್ತು, ಸರಿತ್ತು-ಇತ್ಯಾದಿಗಳು.
(ii) ಹೆಚ್ಚು ಬದಲಾವಣೆ ಹೊಂದಿ ಬಂದವುಗಳು:
ಉದಾಹರಣೆಗೆ:- ಸಕ್ಕರೆ, ಸಾವಿರ, ಬಸವ, ಸಂತೆ, ಪಟಕ, ಸರ, ತಾಣ, ದೀವಿಗೆ, ಬತ್ತಿ, ಬಸದಿ, ನಿಚ್ಚ, ಕಜ್ಜ, ಅಂಚೆ, ಕಂತೆ, ಅಜ್ಜ, ಕವಳ-ಇತ್ಯಾದಿಗಳು.
ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಪದಗಳು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ತದ್ಭವ ರೂಪವಾಗಿ ಬಂದಿರುವುದರಿಂದ, ಅವುಗಳು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದ ಕ್ರಮವನ್ನು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿಯೇ ತಿಳಿಯಬೇಕಾದುದು ಅವಶ್ಯವಾದುದು. ಆ ಬಗೆಗೆ ಈಗ ವಿಚಾರ ಮಾಡೋಣ.
[1] ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ತಿಳಿಯಲು ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಕೆಳಗಣ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಡಬೇಕು:-
(i) ಋ, ಶ, ಷ, ಕ್ಷ, ಜ್ಞ, ತ್ರ ವಿಸರ್ಗ, ಸ್ತ್ರೀ, ಸ್ತ್ರ ಅಕ್ಷರಗಳಿರುವ ಶಬ್ದಗಳು;
(ii)
ಮಹಾಭಾರತ, ರಾಮಾಯಣಗಳೇ ಮೊದಲಾದ ಪುರಾಣ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ಬರುವ ವ್ಯಕ್ತಿ, ಸ್ಥಳ,
ಪರ‍್ವತ, ನದಿ, ಋಷಿಗಳೇ ಮೊದಲಾದವರ ಹೆಸರುಗಳು ಮತ್ತು ಋತು, ಮಾಸ, ದಿವಸ, ನಕ್ಷತ್ರ,
ಯೋಗ, ಕರಣಗಳು;
(iii) ವಿ, ಅ,
ಅನ್, ಸು, ಸ, ನಿಸ್, ನಿರ್, ನಿಃ, ದುಃ, ದುಸ್, ದುರ್ ಇತ್ಯಾದಿ ಉಪಸರ್ಗ ಪೂರ್ವಕ
ಶಬ್ದಗಳು, ಉದಾ:-ವಿಚಲಿತ, ಅಚಲಿತ, ದುರಾಚಾರ, ಅನಗತ್ಯ, ವಿಶೇಷ … … … ಇತ್ಯಾದಿ;
(iv) ಇವಲ್ಲದೆ ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳಿವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವುದು ಕೇವಲ ಸ್ಥೂಲಮಾತ್ರ.
[2] ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ತದ್ಭವ ರೂಪ ಹೊಂದಿ ನೇರವಾಗಿ ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದಲೇ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಪ್ರಾಕೃತ ಎಂಬ ಭಾಷೆಯಿಂದಲೂ ಬಂದಿವೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ:-
ರಾಮ, ಭೀಮ, ಕಾಮ, ವಸಂತ, ಸೋಮ, ಚಂದ್ರ, ಸೂರ‍್ಯ, ಗ್ರಹ, ಕರ್ತೃ, ಶತ್ರು, ಸ್ತ್ರೀ,
ಶ್ರೀ, ವನ, ಮಧು, ಕಮಲ, ಭುವನ, ಭವನ, ಶಯನ, ಶ್ರುತಿ, ಸ್ಮೃತಿ, ಶುದ್ಧಿ, ಸಿದ್ಧಿ,
ಕವಿ, ಕಾವ್ಯ, ರವಿ, ಗಿರಿ, ಲಿಪಿ, ಪಶು, ಶಿಶು, ರಿಪು, ಭಾನು, ಯತಿ, ಮತಿ, ಪತಿ,
ಗತಿ-ಇತ್ಯಾದಿ.
(೨೮) ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬರುವಾಗ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ವಿಕಾರವನ್ನಾಗಲಿ, ಪೂರ್ಣ ವಿಕಾರವನ್ನಾಗಲಿ, ಹೊಂದಿ ಬಂದಿರುವ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ತದ್ಭವಗಳೆಂದು ಕರೆಯುವರು (ತತ್ ಎಂದರೆ ಅದರಿಂದ ಎಂದರೆ ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ಭವ ಎಂದರೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಅಥವಾ ನಿಷ್ಪನ್ನವಾದ ಎಂದು ಅರ್ಥ).(ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ವಿಕಾರ ಹೊಂದಿದ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಸಮಸಂಸ್ಕೃತ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದೂ ವಾಡಿಕೆ)
ಉದಾಹರಣೆಗೆ:-
ಮಾಲೆ, ಸೀತೆ, ಉಮೆ, ವೀಣೆ, ಅಜ್ಜ, ಬಂಜೆ, ಸಿರಿ, ಬಾವಿ, ದನಿ, ಜವನಿಕೆ, ನಿದ್ದೆ,
ಗಂಟೆ, ಜೋಗಿ, ರಾಯ, ಕೀಲಾರ, ಪಟಕ, ಸಂತೆ, ಪಕ್ಕ, ಪಕ್ಕಿ, ಚಿತ್ತಾರ, ಬಟ್ಟ, ಆಸೆ,
ಕತ್ತರಿ-ಇತ್ಯಾದಿ.
(i) ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಹೊಂದಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಬ್ದಗಳ ಪಟ್ಟಿ:-| ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವ್ಯತ್ಯಾಸ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವ್ಯತ್ಯಾಸ ರೂಪ |
| ದಯಾ | ದಯೆ, ದಯ | ಗ್ರೀವಾ | ಗ್ರೀವೆ, ಗ್ರೀವ |
| ಕರುಣಾ | ಕರುಣೆ, ಕರುಣ | ಶಮಾ | ಶಮೆ |
| ನಾರೀ | ನಾರಿ | ವಧ | ವಧೆ |
| ನದೀ | ನದಿ | ಅಭಿಲಾಷ | ಅಭಿಲಾಷೆ |
| ವಧೂ | ವಧು | ಪ್ರಶ್ನ | ಪ್ರಶ್ನೆ |
| ಸರಯೂ | ಸರಯು | ಉದಾಹರಣೆ | ಉದಾಹರಣೆ |
| ಸ್ವಯಂಭೂ | ಸ್ವಯಂಭು | ಸರಸ್ವತೀ | ಸರಸ್ವತಿ |
| ಮಾಲಾ | ಮಾಲೆ | ಲಕ್ಷ್ಮೀ | ಲಕ್ಷ್ಮಿ |
| ಸೀತಾ | ಸೀತೆ | ಗೌರೀ | ಗೌರಿ |
| ಬಾಲಾ | ಬಾಲೆ | ಭಾಮಿನೀ | ಭಾಮಿನಿ |
| ಲೀಲಾ | ಲೀಲೆ | ಕಾಮಿನೀ | ಕಾಮಿನಿ |
| ಗಂಗಾ | ಗಂಗೆ | ಕುಮಾರೀ | ಕುಮಾರಿ |
| ನಿಂದಾ | ನಿಂದೆ | ಗೋದಾವರೀ | ಗೋದಾವರಿ |
| ಶಾಲಾ | ಶಾಲೆ | ಕಾವೇರೀ | ಕಾವೇರಿ |
| ರಮಾ | ರಮೆ | ಶಾಸ್ತ್ರೀ | ಶಾಸ್ತ್ರಿ |
| ಉಮಾ | ಉಮೆ | ಭಿಕ್ಷಾ | ಭಿಕ್ಷಾ, ಭಿಕ್ಷೆ |
| ದಮಾ | ದಮೆ | ಯಾತ್ರಾ | ಯಾತ್ರೆ |
| ಕ್ಷಮಾ | ಕ್ಷಮೆ | ಜ್ವಾಲಾ | ಜ್ವಾಲೆ |
| ಆಶಾ | ಆಶೆ | ರೇಖಾ | ರೇಖೆ |
| ಸಂಸ್ಥಾ | ಸಂಸ್ಥೆ | ಮುದ್ರಾ | ಮುದ್ರೆ |
| ನಿದ್ರಾ | ನಿದ್ರೆ | ದ್ರಾಕ್ಷಾ | ದ್ರಾಕ್ಷೆ |
| ಯವನಿಕಾ | ಯವನಿಕೆ | ಮಾತ್ರಾ | ಮಾತ್ರೆ |
| ದ್ರೌಪದೀ | ದ್ರೌಪದಿ | ಶಾಖಾ | ಶಾಖೆ |
| ವೇಳಾ | ವೇಳೆ | ವಾಲುಕಾ | ವಾಲುಕ |
| ಭಾಷಾ | ಭಾಷೆ | ಗಾಂಧಾರೀ | ಗಾಂಧಾರಿ |
| -ಇತ್ಯಾದಿಗಳು | |||
(ii) ಶಬ್ದದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಋಕಾರವು ಅ ಅರ ಎಂದು ವ್ಯತ್ಯಾಸಗೊಳ್ಳುವುವು. ಕೆಲವು ಎಕಾರಾಂತಗಳೂ ಆಗುವುವು. ಅನಂತರ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುವುವು.
| ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವ್ಯತ್ಯಾಸ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವ್ಯತ್ಯಾಸ ರೂಪ |
| ಕರ್ತೃ | ಕರ್ತ, ಕರ್ತಾರ | ನೇತೃ | ನೇತಾರ |
| ದಾತೃ | ದಾತ, ದಾತಾರ | ಸವಿತೃ | ಸವಿತಾರ |
| ಪಿತೃ | ಪಿತ, ಪಿತರ | ಭರ್ತೃ | ಭರ್ತಾರ |
| ಮಾತೃ | ಮಾತೆ | ಹೋತೃ | ಹೋತಾರ |
| ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವ್ಯತ್ಯಾಸ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವ್ಯತ್ಯಾಸ ರೂಪ |
| ರಾಜನ್ | ರಾಜ | ಬ್ರಹ್ಮನ್ | ಬ್ರಹ್ಮ |
| ಕರಿನ್ | ಕರಿ | ಪುರೂರವನ್ | ಪುರೂರವ |
| ಆತ್ಮನ್ | ಆತ್ಮ | ಯುವನ್ | ಯುವ |
| ಧಾಮನ್ | ಧಾಮ | ಮೂರ್ಧನ್ | ಮೂರ್ಧ |
ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ ಬದಲಾವಣೆಯಾದ ರೂಪಗಳು
| ಧನಸ್ | ಧನು | ಧನುಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ಶಿರಸ್ | ಶಿರ | ಶಿರಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ಯಶಸ್ | ಯಶ | ಯಶಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ಮನಸ್ | ಮನ | ಮನಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ತೇಜಸ್ | ತೇಜ | ತೇಜಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ವಯಸ್ | ವಯ | ವಯಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ಪಯಸ್ | ಪಯ | ಪಯಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ಶ್ರೇಯಸ್ | ಶ್ರೇಯ | ಶ್ರೇಯಸ್ಸು | (ಸ್ + ಉ) |
| ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮಾ ಏಕವಚನದ ರೂಪ | ವಿಕಾರಗೊಂಡ ರೂಪ |
| ಪ್ರತಿಪತ್ | ಪ್ರತಿಪತ್ತು |
| ಕ್ಷುತ್ | ಕ್ಷುತ್ತು |
| ಸಂಪತ್ | ಸಂಪತ್ತು |
| ವಿಯತ್ | ವಿಯತ್ತು |
| ವಿಪತ್ | ವಿಪತ್ತು |
| ದಿಕ್ | ದಿಕ್ಕು |
| ತ್ವಕ್ಕು | ತ್ವಕ್ |
| ವಾಕ್ | ವಾಕ್ಕು |
| ಸಮಿತ್ | ಸಮಿತ್ತು |
| ಪ್ರಥಮಾ ವಿಭಕ್ತಿ ಬಹುವಚನ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ |
| ವಿದ್ವಾಂಸಃ - | ವಿದ್ವಾಂಸ |
| ಹನುಮಂತಃ - | ಹನುಮಂತ |
| ಶ್ವಾನಃ - | ಶ್ವಾನ |
| ಭಗವಂತಃ - | ಭಗವಂತ |
| ಶ್ರೀಮಂತಃ - | ಶ್ರೀಮಂತ |
(vii) ಸಂಸ್ಕೃತದ ಕೆಲವು ವ್ಯಂಜನಾಂತ ಶಬ್ದಗಳು ಆ ವ್ಯಂಜನದ ಮುಂದೆ, ಒಂದು ಅ ಕಾರದೊಡನೆ ಅಂದರೆ ಅಕಾರಾಂತಗಳಾಗಿ ಕನ್ನಡದ ಪ್ರಕೃತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
| ವ್ಯಂಜನಾಂತ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಬ್ದ | ವಿಕಾರಗೊಂಡ ರೂಪ |
| ದಿವ್ | ದಿವ |
| ಚತುರ್ | ಚತುರ |
| ಬುಧ್ | ಬುಧ |
| ಕುಕುಭ್ | ಕುಕುಭ |
| ವೇದವಿದ್ | ವೇದವಿದ |
| ಸಂಪದ್ | ಸಂಪದ |
| ಮರುತ್ | ಮರುತ |
| ಗುಣಭಾಜ್ | ಗುಣಭಾಜ |
ಈಗ ಶಬ್ದದ ಮೊದಲು, ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿಯೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಿಕಾರ ಹೊಂದಿದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳ ಸ್ಥೂಲ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ.
(viii) ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಶ, ಷ ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಶಬ್ದಗಳು ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಸಕಾರವಾಗಿರುವ, ಮತ್ತು ಯಕಾರಕ್ಕೆ ಜಕಾರ ಬಂದಿರುವ ತದ್ಭವ ಶಬ್ದಗಳು (ಕನ್ನಡ ಪ್ರಕೃತಿಗಳು) ಆಗುತ್ತವೆ.
| ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ |
| ಶಶಿ | ಸಸಿ | ಔಷಧ | ಔಸದ | ಯೋಧ | ಜೋದ |
| ಶಂಕಾ | ಸಂಕೆ | ಶೇಷಾ | ಸೇಸೆ | ಯುದ್ಧ | ಜುದ್ದ |
| ಶಾಂತಿ | ಸಾಂತಿ | ಮಷಿ | ಮಸಿ | ಯವಾ | ಜವೆ |
| ಆಕಾಶ | (i) ಆಗಸ (ii) ಆಕಾಸ | ಪಾಷಾಣ | ಪಾಸಾಣ | ವಿದ್ಯಾ | ಬಿಜ್ಜೆ |
| ಯಶ | ಜಸ | ವಂಧ್ಯಾ | ಬಂಜೆ | ||
| ಶಿರ | ಸಿರ | ಯವನಿಕಾ | ಜವನಿಕೆ | ಧ್ಯಾನ | ಜಾನ |
| ಕಲಶ | ಕಳಸ | ಯಮ | ಜವ | ಯತಿ | ಜತಿ |
| ಶೂಲ | ಸೂಲ | ಕಾರ‍್ಯ | ಕಜ್ಜ | ಯಂತ್ರ | ಜಂತ್ರ |
| ಶುಚಿ | ಸುಚಿ | ಯೌವನ | ಜವ್ವನ | ಯುಗ | ಜುಗ |
| ಅಂಕುಶ | ಅಂಕುಸ | ಯಾತ್ರಾ | ಜಾತ್ರೆ | ಯುಗ್ಮ | ಜುಗುಮ |
| ಶುಂಠಿ | ಸುಂಟಿ | ಯೋಗಿನ್ | ಜೋಗಿ | ವಿದ್ಯಾಧರ | ಬಿಜ್ಜೋದರ |
| ಪಶು | ಪಸು | ರಾಶಿ | ರಾಸಿ | ಉದ್ಯೋಗ | ಉಜ್ಜುಗ |
| ಹರ್ಷ | ಹರುಸ | ಶಾಣ | ಸಾಣೆ | ಸಂಧ್ಯಾ | ಸಂಜೆ |
| ವರ್ಷ | ವರುಸ | ಪರಶು | ಪರಸು | ದ್ಯೂತ | ಜೂಜು |
| ಭಾಷಾ | ಬಾಸೆ | ದಿಶಾ | ದೆಸೆ | ||
| ವೇಷ | ವೇಸ | ದಶಾ | ದಸೆ |
| ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ |
| ಡಮರುಕ | ಡಮರುಗ | ಸೂಚಿ | ಸೂಜಿ | ಜಾತಿ | ಜಾದಿ |
| ಆಕಾಶ | ಆಗಸ | ವಚಾ | ಬಜೆ | ವಸತಿ | ಬಸದಿ |
| ದೀಪಿಕಾ | ದೀವಿಗೆ | ಕಟಕ | ಕಡಗ | ಚತುರ | ಚದುರ |
| ಮಲ್ಲಿಕಾ | ಮಲ್ಲಿಗೆ | ಅಟವಿ | ಅಡವಿ | ಭೂತಿ | ಬೂದಿ |
| ಪೈತೃಕ | ಹೈತಿಗೆ | ತಟ | ತಡ | ದೂತಿ | ದೂದಿ |
| ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ |
| ಛಂದ | ಚಂದ | ಘಟಕ | ಗಡಗೆ | ಧನ | ದನ |
| ಛಾಂದಸ | ಚಾಂದಸ | ಘೋಷಣಾ | ಗೋಸಣೆ | ಧೂಪ | ದೂಪ |
| ಛವಿ | ಚವಿ | ಗೋಷ್ಠಿ | ಗೊಟ್ಟಿ | ನಿಧಾನ | ನಿದಾನ |
| ಕಂಠಿಕಾ | ಕಂಟಿಕೆ | ಘೂಕ | ಗೂಗೆ | ಧೂಸರ | ದೂಸರ |
| ಶುಂಠಿ | ಸುಂಟಿ | ಅರ್ಘ | ಅಗ್ಗ | ಧೂಳಿ | ದೂಳಿ |
| ಫಾಲ | ಪಾಲ | ಝಟತಿ | ಜಡಿತಿ | ವಿಧಿ | ಬಿದಿ |
| ಫಣಿ | ಪಣಿ | ಢಕ್ಕೆ | ಡಕ್ಕೆ | ಕುಸುಂಭ | ಕುಸುಬೆ |
| ಘಂಟಾ | ಗಂಟೆ | ರೂಢಿ | ರೂಡಿ |
ಉದಾಹರಣೆಗಳು:
| ಖಕಾರ ಗಕಾರವಾಗುವುದಕ್ಕೆ | ಛಕಾರವು ಸಕಾರವಾಗಿರುವುದಕ್ಕೆ | ಠಕಾರ ಡಕಾರವಾದುದಕ್ಕೆ | |||
| ಮುಖ | ಮೊಗ | ಛುರಿಕಾ | ಸುರಿಗೆ | ಕುಠಾರ | ಕೊಡಲಿ |
| ವೈಶಾಖ | ಬೇಸಗೆ | ಛತ್ರಿಕಾ | ಸತ್ತಿಗೆ | ಮಠ | ಮಡ |
| ಥಕಾರವು ದಕಾರವಾದುದಕ್ಕೆ | ಥಕಾರವು ಟಕಾರವಾದುದಕ್ಕೆ | ಥಕಾರವು ಹಕಾರವಾದುದಕ್ಕೆ | |||
| ವೀಥಿ | ಬೀದಿ | ಗ್ರಂಥಿ | ಗಂಟು | ಗಾಥೆ | ಗಾಹೆ |
| ಛಕಾರದ ಒತ್ತಕ್ಷರವು ಅಲ್ಪಪ್ರಾಣದ ಒತ್ತಿನಿಂದ ಕೂಡಿದುದಕ್ಕೆ | |
| ಇಚ್ಛಾ | ಇಚ್ಚೆ |
(xii) ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ವಿಕಾರ ರೂಪಗಳನ್ನು ಈ ಕೆಳಗೆ ಗಮನಿಸಿರಿ:-
| ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪ | ವಿಕಾರ ರೂಪ | |||
| ಕಪಿಲೆ | - | ಕವಿಲೆ | ಕುರುಂಟ | - | ಗೋರಟೆ | |
| ತ್ರಿಪದಿ | - | ತಿವದಿ | ಮಾನುಷ್ಯ | - | ಮಾನಸ | |
| ಪಿಶುನ | - | ಹಿಸುಣ | ಮರೀಚ | - | ಮೆಣಸು | |
| ಪಿಪ್ಪಲಿ | - | ಹಿಪ್ಪಲಿ | ಅನ್ಯಾಯ | - | ಅನ್ನೆಯ | |
| ಪಾದುಕಾ | - | ಹಾವುಗೆ | ಸಾಹಸ | - | ಸಾಸ | |
| ಪರವಶ | - | ಹರವಸ | ಗಹನ | - | ಗಾನ | |
| ಕಬಳ | - | ಕವಳ | ಕುಕ್ಕುಟ | - | ಕೋಳಿ | |
| ಸಿಬಿಕಾ | - | ಸಿವಿಗೆ | ನಿಷ್ಠಾ | - | ನಿಟ್ಟೆ | |
| ವಶಾ | - | ಬಸೆ | ಅಮೃತ | - | ಅಮರ್ದು | |
| ವಂಚನಾ | - | ಬಂಚನೆ | ಅಂಗುಷ್ಠ | - | ಉಂಗುಟ | |
| ವಸಂತ | - | ಬಸಂತ | ಪಿಷ್ಟ | - | ಹಿಟ್ಟು | |
| ವೀಣಾ | - | ಬೀಣೆ | ಇಷ್ಟಕಾ | - | ಇಟ್ಟಿಗೆ | |
| ವೀರ | - | ಬೀರ | ಕೂಷ್ಮಾಂಡ | - | ಕುಂಬಳ | |
| ವಾಲ | - | ಬಾಲ | ದಾಡಿಮ | - | ದಾಳಿಂಬೆ | |
| ಶ್ರವಣ | - | ಸವಣ | ತೃತೀಯಾ | - | ತದಿಗೆ | |
| ಪ್ರಸರ | - | ಪಸರ | ಚತುರ್ಥೀ | - | ಚೌತಿ | |
| ಪತಿವ್ರತೆ | - | ಹದಿಬದೆ | ವರ್ಧಮಾನ | - | ಬದ್ದವಣ (ಔಡಲ) | |
| ವೇತ್ರ | - | ಬೆತ್ತ | ||||
| ಸೂತ್ರಿಕಾ | - | ಸುತ್ತಿಗೆ | ವಿನಾಯಕ | - | ಬೆನಕ | |
| ವೃಷಭ | - | ಬಸವ | ಸುರಪರ್ಣೀ | - | ಸುರಹೊನ್ನೆ | |
| ವ್ಯಾಘ್ರ | - | ಬಗ್ಗ | ಮರುವಕ | - | ಮರುಗ | |
| ರಕ್ಷಾ | - | ರಕ್ಕೆ | ಸರ್ವ | - | ಸಬ್ಬ | |
| ಪಕ್ಷ | - | ಪಕ್ಕ | ಶ್ರೀಖಂಡ | - | ಸಿರಿಕಂಡ | |
| ಲಕ್ಷ | - | ಲಕ್ಕ | ವೀರಶ್ರೀ | - | ಬೀರಸಿರಿ | |
| ಅಕ್ಷರ | - | ಅಕ್ಕರ | ಅಂದೋಲಿಕಾ | - | ಅಂದಣ | |
| ಭಿಕ್ಷಾ | - | ಬಿಕ್ಕೆ | ಬಾಹುವಲಯ | - | ಬಾಹುಬಳೆ | |
| ಕ್ಷಪಣ | - | ಸವಣ | ತ್ರಿಗುಣ | - | ತಿಗುಣ | |
| ಕ್ಷಾರ | - | ಕಾರ | ತ್ರಿವಳಿ | - | ತಿವಳಿ | |
| ಯಮಳ | - | ಜವಳ | ವಲ್ಲಿ | - | ಬಳ್ಳಿ | |
| ಚರ್ಮ | - | ಸಮ್ಮ | ವಸತಿ | - | ಬಸದಿ | |
| ಚರ್ಮಕಾರ | - | ಸಮ್ಮಕಾರ | ಶೀರ್ಷಕ | - | ಸೀಸಕ | |
| ಶಿಲ್ಪಿಗ | - | ಚಿಪ್ಪಿಗ | ವರ್ತಿ | - | ಬತ್ತಿ | |
| ಶಷ್ಕುಲಿ | - | ಚಕ್ಕುಲಿ | ಕರ್ತರಿ | - | ಕತ್ತರಿ | |
| ಹಂಸ | - | ಅಂಚೆ | ಶರ್ಕರಾ | - | ಸಕ್ಕರೆ | |
| ತುಳಸಿ | - | ತೊಳಚಿ | ಕರ್ಕಶ | - | ಕಕ್ಕಸ | |
| ಕಾಂಸ್ಯ | - | ಕಂಚು | ರಾಕ್ಷಸ | - | ರಕ್ಕಸ | |
| ನಿತ್ಯ | - | ನಿಚ್ಚ | ಅರ್ಕ | - | ಎಕ್ಕ | |
| ವಿಸ್ತಾರ | - | ಬಿತ್ತರ | ದ್ರೋಣಿ | - | ದೋಣಿ | |
| ವ್ಯವಸಾಯ | - | ಬೇಸಾಯ | ಭ್ರಮರ | - | ಬವರ | |
| ಶಯ್ಯಾ | - | ಸಜ್ಜೆ | ಪ್ರಭಾ | - | ಹಬೆ | |
| ಜಟಾ | - | ಜಡೆ | ಪ್ರಣಿತೆ | - | ಹಣತೆ | |
| ತೈಲಿಕ | - | ತೆಲ್ಲಿಗ | ಪುಸ್ತಕ | - | ಹೊತ್ತಗೆ | |
| ಇಳಾ | - | ಎಳೆ | ಕುಸ್ತುಂಬರ | - | ಕೊತ್ತುಂಬರಿ | |
| ಸ್ಪರ್ಶ | - | ಪರುಸ | ಬ್ರಹ್ಮ | - | ಬೊಮ್ಮ | |
| ಸ್ಪಟಿಕ | - | ಪಳಿಗೆ | ರತ್ನ | - | ರನ್ನ | |
| ಶ್ಮಶಾನ | - | ಮಸಣ | ಪ್ರಜ್ವಲ | - | ಪಜ್ಜಳ | |
| ತಾಂಬೂಲ | - | ತಂಬುಲ | ಬಿಲ್ವಪತ್ರ | - | ಬೆಲ್ಲವತ್ತ | |
| ಆರಾಮ | - | ಅರವೆ | ಕನ್ಯಕಾ | - | ಕನ್ನಿಕೆ | |
| ಬಂಧೂಕ | - | ಬಂದುಗೆ | ಮೃತ್ಯು | - | ಮಿಳ್ತು | |
| ಗೋಧೂಮ | - | ಗೋದುವೆ | ಕಾವ್ಯ | - | ಕಬ್ಬ | |
| ಬರ್ಭೂರ | - | ಬೊಬ್ಬುಳಿ | ದಂಷ್ಟ್ರ | - | ದಾಡೆ | |
| ಪ್ರಯಾಣ | - | ಪಯಣ | ಕಹಳಾ | - | ಕಾಳೆ | |
| ದ್ವಿತೀಯಾ | - | ಬಿದಿಗೆ | ಋಷಿ | - | ರಿಸಿ | |
| ಅಶೋಕ | - | ಅಸುಗೆ | ಮೃಗ | - | ಮಿಗ | |
| ಉದ್ಯೋಗ | - | ಉಜ್ಜುಗ | ಭೃಂಗಾರ | - | ಬಿಂಗಾರ | |
| ಸಂಜ್ಞಾ | - | ಸನ್ನೆ | ಪ್ರಗ್ರಹ | - | ಹಗ್ಗ | |
| ಯಜ್ಞಾ | - | ಜನ್ನ | ಆಶ್ಚರ್ಯ | - | ಅಚ್ಚರಿ | |
| ಕ್ರೌಂಚ | - | ಕೊಂಚೆ | ಸ್ವರ್ಗ | - | ಸಗ್ಗ | |
| ಸುಧಾ | - | ಸೊದೆ | ಜ್ಯೋತಿಷ | - | ಜೋಯಿಸ | |
| ಭುಜಂಗ | - | ಬೊಜಂಗ | ಅಮಾವಾಸ್ಯಾ | - | ಅಮಾಸೆ | |
| ಕೌಪೀನ | - | ಕೋವಣ | ಧ್ವನಿ | - | ದನಿ | |
| ಮಯೂರ | - | ಮೋರ | ಜ್ವರ | - | ಜರ | |
| ಗೂರ್ಜರ | - | ಗುಜ್ಜರ | ಸರಸ್ವತಿ | - | ಸರಸತಿ | |
| ಆರ್ಯ | - | ಅಜ್ಜ | ವರ್ಧಕಿ | - | ಬಡಗಿ | |
| ವ್ಯವಹಾರ | - | ಬೇಹಾರ | ಕಾಷ್ಠ | - | ಕಡ್ಡಿ | |
| ನಿಯಮ | - | ನೇಮ | ಚತುರ್ದಂತ | - | ಚೌದಂತ | |
| ಪತ್ತನ | - | ಪಟ್ಟಣ | ದೃಷ್ಟಿ | - | ದಿಟ್ಟ | |
| ಅತಸೀ | - | ಅಗಸೆ | ದಿಶಾಬಲಿ | - | ದೆಸೆಬಲಿ | |
| ತ್ವರಿತ | - | ತುರಿಹ | ಏಕಶರ | - | ಎಕ್ಕಸರ | |
| ಆಜ್ಞೆ | - | ಆಣೆ | ಚತುಷ್ಕ | - | ಚೌಕ | |
| ಶಾಣ | - | ಸಾಣೆ | ಚತುರ್ವೇದಿ | - | ಚೌವೇದಿ | |
| ಜೀರಿಕಾ | - | ಜೀರಿಗೆ | ಸಹದೇವ | - | ಸಾದೇವ | |
| ವಿಜ್ಞಾನ | - | ಬಿನ್ನಣ | ಸಹವಾಸಿ | - | ಸಾವಾಸಿ | |
| ಕಲಮಾ | - | ಕಳವೆ | ಮಹಾಪಾತಕ | - | ಮಾಪಾತಕ | |
| ಕಂಬಲ | - | ಕಂಬಳಿ | ಪಂಜರಪಕ್ಷಿ | - | ಹಂಜರವಕ್ಕಿ | |
| ಅರ್ಗಲ | - | ಅಗುಳಿ | ದಿಶಾಬಲಿ | - | ದೆಸೆವಲಿ | |
| ಕುದ್ದಾಲ | - | ಗುದ್ದಲಿ | ರತ್ನಮಣಿ | - | ರನ್ನವಣಿ | |
| ದ್ಯೂತ | - | ಜೂಜು | ಅಂತಃಪುರ | - | ಅಂತಪುರ | |
| ಗ್ರಂಥಿ | - | ಗಂಟು | ಅಚ್ಚಮಲ್ಲಿಕಾ | - | ಅಚ್ಚಮಲ್ಲಿಗೆ | |
| ಕುಕ್ಷಿ | - | ಕುಕ್ಕೆ | ಅಕ್ಷರಮಾಲಾ | - | ಅಕ್ಕರಮಾಲೆ | |
| ಚರ್ಮಪಟ್ಟಿಕಾ | - | ಚಮ್ಮಟಿಗೆ | ಕ್ಷೀರಾಗಾರಾ | - | ಕೀಲಾರ | |
| ದೇವಕುಲ | - | ದೇಗುಲ | ಗೂಢಾಗಾರ | - | ಗೂಡಾರ | |
| ದೀಪಾವಳಿಕಾ | - | ದೀವಳಿಗೆ | ಉತ್ಸಾಹ | - | ಉಚ್ಚಾಹ | |
ಇದುವರೆಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಗೆಗೆ ತಿಳಿದಿರುವಿರಿ. ಕನ್ನಡದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿವೆ.
ಹಳೆಗನ್ನಡದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ಈಗಿನ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ (ಹೊಸಗನ್ನಡದಲ್ಲಿ) ರೂಪಾಂತರ ಹೊಂದಿ ಪ್ರಯೋಗವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಅವುಗಳ ಬಗೆಗೆ ಈಗ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲವು ಅಂಶಗಳನ್ನು ನೀವು ಅವಶ್ಯ ತಿಳಿಯಬೇಕು.
(೧) ಪಕಾರಾದಿಯಾದ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ಹಕಾರಾದಿಯಾಗುತ್ತವೆ.
| ಹಳಗನ್ನಡ | - | ಹೊಸಗನ್ನಡ | ಹಳಗನ್ನಡ | - | ಹೊಸಗನ್ನಡ |
| ಪಾಲ್ | - | ಹಾಲು | ಪಂಬಲಿಸು | - | ಹಂಬಲಿಸು |
| ಪಾವ್ | - | ಹಾವು | ಪಣೆ | - | ಹಣೆ |
| ಪಾಸು | - | ಹಾಸು | ಪರಡು | - | ಹರಡು |
| ಪರಿ | - | ಹರಿ | ಪರದ | - | ಹರದ |
| ಪರ್ಬು | - | ಹಬ್ಬು | ಪಲವು | - | ಹಲವು |
| ಪೊರಳ್ | - | ಹೊರಳು | ಪಲ್ಲಿಲಿ | - | ಹಲ್ಲಿಲ್ಲದ |
| ಪೊಳೆ | - | ಹೊಳೆ | ಪಲ್ಲಿಲಿವಾಯ್ | - | ಹಲ್ಲಿಲದ ಬಾಯಿ |
| ಪೊರೆ | - | ಹೊರೆ | ಪವ್ವನೆ | - | ಹವ್ವನೆ |
| ಪೂ | - | ಹೂ | ಪಳ್ಳ | - | ಹಳ್ಳ |
| ಪನಿ | - | ಹನಿ | ಪಕ್ಕಿ | - | ಹಕ್ಕಿ |
| ಪಿಂಡು | - | ಹಿಂಡು | ಪಗೆ | - | ಹಗೆ |
| ಪತ್ತು | - | ಹತ್ತು | ಪೊರಮಡು | ಹೊರಹೊರಡು | |
| ಪುಲಿ | - | ಹುಲಿ | ಪೆರ್ಚು | - | ಹೆಚ್ಚು |
| ಪಣ್ | - | ಹಣ್ಣು | ಪುಗು | - | ಹುಗು |
| ಪಂದೆ | - | ಹಂದೆ | ಪೊಗು | - | ಹೊಗು |
| ಪಂದರ | - | ಹಂದರ | ಪಿಂಗು | - | ಹಿಂಗು |
| ಪಗಲ್ | - | ಹಗಲು | ಪಿಂತೆ | - | ಹಿಂದೆ |
| ಪಂದಿ | - | ಹಂದಿ | ಪಳಿ | - | ಹಳಿ |
| ಪಂದೆ | - | ಹಂದೆ | ಪೋಳ್ | - | ಹೋಳು |
| ಪೊಸ | - | ಹೊಸ | ಪಲ್ಲಿ | - | ಹಲ್ಲಿ |
| ಪೋಗು | - | ಹೋಗು | ಪಲ್ | - | ಹಲ್ಲು |
| ಪರ್ಚು | - | ಹಂಚು | ಪಸಿ | - | ಹಸಿ |
| ಪರಸು | - | ಹರಸು | ಪಸುರ್ | - | ಹಸುರು |
| ಪೀರ್ | - | ಹೀರು | ಪಾಡು | - | ಹಾಡು |
| ಪುದುಗು | - | ಹುದುಗು | ಪುರ್ಬು | - | ಹುಬ್ಬು |
| ಪಿರಿಯ | - | ಹಿರಿಯ | ಪರ್ಬು | - | ಹಬ್ಬು |
| ಪದುಳ | - | ಹದುಳ | ಪೆರ್ಮೆ | - | ಹೆಮ್ಮೆ |
| ಪರ್ದು | - | ಹದ್ದು | ಪಿರಿದು | - | ಹಿರಿದು |
| ಪರ್ಬುಗೆ | - | ಹಬ್ಬುವಿಕೆ |
ಈಗ ಕೊನೆಯ ವ್ಯಂಜನಗಳು ಯಾವ ಯಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಹೊಂದುತ್ತವೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಿರಿ.
(೨) ನ, ಣ, ಲ, ರ, ಳ ವ್ಯಂಜನಗಳು ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಉಳ್ಳ ಕೆಲವು ಶಬ್ದಗಳು ಉಕಾರಾಂತಗಳಾಗುತ್ತವೆ. ಕೆಲವು ಇದೇ ಇನ್ನೊಂದು ವ್ಯಂಜನದಿಂದ ಕೂಡಿ ದ್ವಿತ್ವ (ಒತ್ತಕ್ಷರ) ಗಳೆನಿಸುತ್ತವೆ. ಯಕಾರಾಂತಗಳು ಇಕಾರಾಂತಗಳಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವವುಳ್ಳ ವುಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
ಉದಾಹರಣೆಗೆ:-
(i) ನಕಾರಾಂತವು ಉಕಾರಾಂತವಾಗುವುದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವದೊಡನೆ ಉಕಾರಾಂತ ವಾಗುವುದಕ್ಕೆ:-
| ನಾನ್-ನಾನು | ನೀನ್-ನೀನು |
| ಏನ್-ಏನು | ಅವನ್-ಅವನು |
| ಆನ್-ಆನು | ತಿನ್-ತಿನ್ನು |
| ಸೀನ್-ಸೀನು | ಪೊನ್-ಪೊನ್ನು (ಹೊನ್ನು) |
| ತಾನ್-ತಾನು | ಎನ್-ಎನ್ನು |
| ಕಣ್-ಕಣ್ಣು | ಪುಣ್-ಹುಣ್ಣು |
| ಉಣ್-ಉಣ್ಣು | ಪಣ್-ಹಣ್ಣು |
| ಮಣ್-ಮಣ್ಣು | ಮಾಣ್-ಮಾಣು |
| ಪೆಣ್-ಹೆಣ್ಣು | ಕಾಣ್-ಕಾಣು |
| ಬಿಲ್-ಬಿಲ್ಲು | ಅರಲ್-ಅರಲು | ಸೊಲ್-ಸೊಲ್ಲು |
| ನಿಲ್-ನಿಲ್ಲು | ಸೋಲ್-ಸೋಲು | ಕಾಲ್-ಕಾಲು |
| ಕಲ್-ಕಲ್ಲು | ಒರಲ್-ಒರಲು | ಪಾಲ್-ಪಾಲು |
| ಪುಲ್-ಹುಲ್ಲು | ಜೋಲ್-ಜೋಲು | ಸಿಡಿಲ್-ಸಿಡಿಲು |
| ಕೊಲ್-ಕೊಲ್ಲು | ನೂಲ್-ನೂಲು | ಅರಿಲ್-ಅರಿಲು |
| ಮಡಿಲ್-ಮಡಿಲು | ಪೋಲ್-ಪೋಲು | ನರಲ್-ನರಲು |
| ಬಳಲ್-ಬಳಲು | ಚಲ್-ಚಲ್ಲು |
| ಮರಳ್-ಮರಳು | ಉಗುಳ್-ಉಗುಳು | ಉರುಳ್-ಉರುಳು |
| ಮರುಳ್-ಮರುಳು | ತಳ್-ತಳ್ಳು | ಪೊರಳ್-ಪೊರಳು |
| ಸೀಳ್-ಸೀಳು | ಮುಳ್-ಮುಳ್ಳು | ನುಸುಳ್-ನುಸುಳು |
| ತಾಳ್-ತಾಳು | ಜೊಳ್-ಜೊಳ್ಳು | ಕೂಳ್-ಕೂಳು |
| ಮುಸುಳ್-ಮುಸುಳು | ಪುರುಳ್-ಹುರುಳು | ಕೇಳ್-ಕೇಳು |
| ಒರಳ್-ಒರಳು | ಆಳ್-ಆಳು | ಪಾಳ್-ಹಾಳು |
| ಅರಳ್-ಅರಳು | ಬಗುಳ್-ಬಗುಳು (ಬೊಗಳು) | ಕಳ್-ಕಳ್ಳು |
| ಬಾಳ್-ಬಾಳು | ಕೊಳ್-ಕೊಳ್ಳು |
| ನಾರ್-ನಾರು | ಬಸಿರ್-ಬಸಿರು |
| ಕಾರ್-ಕಾರು | ತಳಿರ್-ತಳಿರು |
| ಸೋರ್-ಸೋರು | ಮೊಸರ್-ಮೊಸರು |
| ಸೇರ್-ಸೇರು | ಬೆಮರ್-ಬೆವರು (ಬೆಮರು) |
| ತೆಮರ್-ತೆವರು | ಉಸಿರ್-ಉಸಿರು |
(vi) ಯಕಾರಾಂತ ಶಬ್ದಗಳು ಇಕಾರಾಂತ ಮತ್ತು ದ್ವಿತ್ವದಿಂದ ಕೂಡಿದ ಇಕಾರಾಂತ ಗಳಾಗುವುದಕ್ಕೆ
| ತಾಯ್-ತಾಯಿ | ಕಾಯ್-ಕಾಯಿ | ಬಯ್-ಬಯ್ಯಿ |
| ನಾಯ್-ನಾಯಿ | ಕಯ್-ಕಯ್ಯಿ | ಪೊಯ್-ಪೊಯ್ಯಿ |
| ಸಾಯ್-ಸಾಯಿ | ಮೆಯ್-ಮೆಯ್ಯಿ | ನೆಯ್-ನೆಯ್ಯಿ |
| ತೋಂಟ-ತೋಟ | ನೊರಂಜು-ನೊರಜು | ಸಿಡುಂಬು-ಸಿಡುಬು |
| ಕುಸುಂಬೆ-ಕುಸುಬೆ | ತುಳುಂಕು-ತುಳುಕು | ಸೇಂದು-ಸೇದು |
| ಪೊಸಂತಿಲ್-ಹೊಸತಿಲು | ಬಣಂಜಿಗ-ಬಣಜಿಗ | ಕರಂಡಗೆ-ಕರಡಗೆ |
| ಬಣಂಬೆ-ಬಣವೆ | ತುರುಂಬು-ತುರುಬು | ಜಿನುಂಗು-ಜಿನುಗು |
| ಕೊಡಂತಿ-ಕೊಡತಿ | ನಾಂದು-ನಾದು | ಮುಸುಂಕು-ಮುಸುಗು |
| ಕವುಂಕುಳ್-ಕಂಕುಳ | ಪಲುಂಬು-ಹಲುಬು | ಸೆರೆಂಗು-ಸೆರಗು |
| ಒರಂತೆ-ಒರತೆ | ಮೀಂಟು-ಮೀಟು | ಬೆಡಂಗು-ಬೆಡಗು |
| ತೋಂಟಿಗ-ತೋಟಿಗ |
| ಕಳ್ತೆ[1]-ಕರ್ತೆ-ಕತ್ತೆ | ಎಳ್‌ನೆಯ್- ಎಣ್ಣೆ |
| ಗಳ್ದೆ-ಗರ್ದೆ-ಗದ್ದೆ | ಬೆಳ್‌ನೆಯ್- ಬೆಣ್ಣೆ |
| ಪೊಳ್ತು-ಪೊತ್ತು- ಹೊತ್ತು | ಕಾಣ್ಕೆ-ಕಾಣಿಕೆ |
| ಅಪ್ಪುದು- ಅಹುದು- ಹೌದು | ಪೂಣ್ಕೆ-ಪೂಣಿಕೆ (ಹೂಣಿಕೆ) |
| ತನತ್ತು-ತನ್ನತು- ತನ್ನ | ಬಳಲ್ಕೆ-ಬಳಲಿಕೆ |
| ನಿನತ್ತು-ನಿನ್ನತು-ನಿನ್ನ | ಒರ‍್ಮೆ-ಒಮ್ಮೆ |
| ಎನಿತ್ತು-ಎನಿತು, ಎಸುಟು-ಎಷ್ಟು | ನುರ್ಗು-ನುಗ್ಗು |
| ಅನಿತ್ತು- ಅನಿತು, ಅಸುಟು- ಅಷ್ಟು | ತರ್ಗು-ತಗ್ಗು |
| ಚುರ್ಚು- ಚುಚ್ಚು | ಗುರ್ದು-ಗುದ್ದು |
| ಕರ್ಚು-ಕಚ್ಚು | ಪರ್ದು-ಹದ್ದು |
| ಬಿರ್ದು- ಬಿದ್ದು | ತೋರ್ಪ-ತೋರುವ |
| ಉರ್ದು- ಉದ್ದು | ಕಾರ್ದ-ಕಾರಿದ |
| ಇರ್ಪ- ಇರುವ | ಅಲ್ಲಂ-ಅಲ್ಲ |
| ಪೀರ್ದಂ-ಹೀರಿದನು | ತಣ್ಣು-ತಂಪು |
| ಸೇರ್ದಂ-ಸೇರಿದನು | ತೆಳು- ತಿಳುವು |
| ಕರ್ಪು-ಕಪ್ಪು | ನೇರ್ಪು- ನೇರ |
| ಕೆರ್ಪು-ಕೆರ | ಕಲ್ತು-ಕಲಿತು |
| ಬೆಳ್ಪು- ಬಿಳುಪು |
ಮತ್ತಷ್ಟು ಉದಾಹರಣೆಗಳು
ಅರ್ಕ-ಅಕ್ಕ ಅಕ್ಷತೆ– ಅಚ್ಚತೆ ಅಕ್ಷರ – ಅಕ್ಕರ
ಅಕ್ಷಯ – ಅಚ್ಚಯ ಅರ್ಕಶಾಲೆ– ಅಗಸಾಲೆ ಅಂದುಕ – ಅಂದುಗೆ
ಅರ್ಚಕ – ಅಚ್ಚಿಗ ಅಂಬಾ– ಅಮ್ಮ ಅಂಗರಕ್ಷಕ – ಅಂಗರೇಕು
ಅಖಿಲ – ಅಕಿಲ ಅರ್ಗಲ– ಅಗುಳೆ ಅಕ್ಷೋಟ – ಅಕ್ಕೋಟ
ಅಗ್ಗಿಷ್ಟಿಕೆ – ಅಗ್ಗಿಟಿಕೆ ಅರ್ಘ್ಯ – ಅಗ್ಗ ಅಂಗುಷ್ಟ – ಅಂಗುಟ
ಅಂಶು – ಅಂಚು ಅಧ್ಯಕ್ಷ– ಅದ್ದಿಕ ಅಕ್ಷಿ – ಅಕ್ಕಿ
ಅಗಸ್ತಿ – ಅಗಸೆ ಅಂಗಾರ– ಇಂಗಳ ಅಬ್ದಿ – ಅಬುದಿ
ಅಭಿಜ್ಞಾನ – ಅಭಿಸಂಗ ಅಭ್ಯಾಸ – ಅಬ್ಬೆಸ ಅಭ್ಯುದಯ – ಅಬ್ಯುದಯ
ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ – ಅಮಾಸೆ ಅರೋಟಿಕಾ – ಅರೋಸಿಗೆ ಅಮೃತ – ಅಮರ್ದು
ಅಮೆಲಾ – ಅಮೇಲೆ ಅರ್ಮ – ಅರಮ ಅಯೋಗ್ಯ – ಅಯೋಗ
ಅಲಘು – ಅಲಗೆ ಅವಸರ – ಓಸರ ಅವಸಾರಕ – ಓಸರಿಗೆ
ಅರ್ಧ – ಅದ್ದ ಅರ್ಹ– ಅರುಹ ಅಲಕಾ – ಅಳಕೆ
ಅವಸ್ಥಾ – ಅವತೆ ಅಶನಿ– ಅಸನಿ ಅಶ್ರದ್ಧಾ – ಅಸಡ್ಡೆ
ಅಸ್ತರಣ – ಅತ್ತರಣ ಅಸಹ್ಯ – ಅಸಯ್ಯ ಅಸ್ಥಿ – ಅಸ್ತಿ
ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತ – ಅತ್ತಬೆತ್ತ ಅಷ್ಟ – ಅಟ್ಟ ಅವ್ಯಾಪಾರಿನ್ – ಅಬ್ಬೇಪಾರಿ
ಅಲಘ – ಅಲಗು ಅಸಾಧ್ಯ– ಅಸದಳ ಅವಾಂತರ – ಅವಾಂತ್ರ
ಅಭ್ರಕ – ಅಂಬರಕ ಅಮೆಂಡ – ಅವುಡಲ ಅಮರೀ – ಅವರೀ
ಅರ್ಹಂತ – ಅರಿಹಂತ ಅಶೋಕ - ಅಸುಗೆ
| ಅರ್ಗಲಿಕಾ - ಅಗ್ಗಳಿಕೆ | ಅಗ್ನಿ - ಅಗ್ಗಿ | ಅಂತಃಪುರ - ಅಂತಪುರ | |||
| ಅತಸಿ - ಅಗಸೆ | ಅಂಕುಶ - ಅಂಕುಸ | ಅಗ್ರಿಗ - ಅಗ್ಗಿಗ | |||
| ಅರ್ಗಲ - ಅಗುಳಿ | ಅಂದುಕ - ಅಂದುಗೆ | ಅಂಕನ - ಅಂಗಣ(ಅಂಗಳ) | |||
| ಅರ್ಘ್ಯವಾಣಿ - ಅಗ್ಗವಣಿ | ಅಪ್ಸರ - ಅಚ್ಚರ | ಅಷ್ಟಮಿ - ಅಟ್ಟಮಿ | |||
| ಅಟವೀ - ಅಡವಿ | ಅಜ್ಜುಕಾ - ಅಜ್ಜುಗೆ | ಅಟ್ಟಹಾಸ - ಅಟ್ಟಾಸ | |||
| ಅಣಕು - ಅಣಕ | ಅತ್ತಿಕಾ - ಅತ್ತಿಗೆ | ಅಪರರಾತ್ರಿ- ಅತರಾತ್ರಿ | |||
| ಅಭಿಲಾಷಾ - ಅಭಿಲಾಷೆ | ಅಬ್ಜಾನನೆ - ಅಬುಜಾನನೆ | ಅಂಬಷ್ಠೆ - ಅಮಟೆ | |||
| ಅಲೇಖ - ಅಳಕ | ಅವಗ್ರಾಹ - ಅವಗಾಹ | ||||
| ಆ | |||||
| ಆಂದೋಲ - ಅಂದಲ | ಆಯಾಸ - ಅಯಸ | ಆಜ್ಞಾಪನೆ - ಅಪ್ಪಣೆ | |||
| ಆಚಾರ್ಯ - ಆಚಾರಿ | ಆಕಾರ - ಆಗಾರ | ಆತ್ಮ - ಆತುಮ | |||
| ಆದಿತ್ಯವಾರ - ಆಯ್ತಾರ | ಆಜ್ಞಪ್ತಿ - ಅಣತಿ | ಆರ್ತ - ಅರತ | |||
| ಆಯುಷ್ಯ - ಅಯಸ | ಆರ್ಯ - ಅಜ್ಜ | ಆಶ್ಚರ್ಯ - ಅಚ್ಚರಿ | |||
| ಆಲಸ್ಯ - ಅಳಸೆ | ಆಶ್ರಯ - ಆಸರೆ | ಆಶ್ವಯುಜ - ಅಶ್ವೀಜ | |||
| ಆವಲಕ - ಅಳಿಗೆ | ಆರ್ದ್ರ - ಅರಿದು | ಆಷಾಡ - ಆಸಾಡ (ಅಸಡ) | |||
| ಆರಾಮ - ಅರವೆ | ಆಕರ್ಷಣ - ಅಕುರಸಣ | ಆಮ್ಲ - ಆಮ್ರ | |||
| ಆಕಾಶ - ಆಗಸ | ಆಜ್ಞಾ - ಆಣೆ | ||||
| ಇ | |||||
| ಇಷ್ಟಿಕಾ- ಇಟ್ಟಿಗೆ | ಇಂದ್ರ - ಇಂದಿರ | ಇಳಾ - ಇಳೆ | |||
| ಇಕ್ಷಾಲಿಕ - ಇಕ್ಕಳಿಗೆ | ಇಂಗುದ - ಇಂಗಳ | ಇಕ್ಕುಳಿಕೆ - ಇಕ್ವಾಲಿಕೆ | |||
| ಇಚ್ಛಾ - ಇಚ್ಚೆ | |||||
| ಈ | |||||
| ಈಶ್ವರ - ಈಸರ | ಈಶ - ಈಸ | ಈಲಿಕಾ - ಈಳಿಗೆ | |||
| ಈಷೆ - ಈಜು | |||||
| ಉ | |||||
| ಉಚ್ವಾಸ - ಉಸ್ವಾಸ | ಉದ್ದೇಶ - ಉಗಡ | ಉತ್ಸವ - ಉಕ್ಕೆವ | |||
| ಉತ್ಕುಣ - ಒಕ್ಕಣ | ಉಡ್ಡಯಣ - ಉಡಾವಣೆ | ಉಜ್ಜಯಿನಿ - ಉಜಿನಿ | |||
| ಉಜ್ವಲ - ಉಜ್ಜಳ | ಉದ್ಘೋಷಣೆ - ಉಗ್ಗಡಣೆ | ಉದ್ವೇಗ - ಉಬ್ಬೆಗ | |||
| ಉತ್ಕಟ - ಉಗ್ಗಟ | ಉನ್ಮತ್ತ - ಉಮ್ಮತ್ತ | ಉದ್ಧಿತ - ಉದ್ದಟ | |||
| ಉಚ್ಚಶೃಂಗಿ - ಉಚ್ಚಂಗಿ | ಉತ್ಪಾತ - ಉತುಪಾದ | ಉಪ್ಪರಿಕಾ - ಉಪ್ಪರಿಗೆ | |||
| ಉತ್ಪತ್ತಿ - ಉತುಪತಿ | ಉದ್ದಹಣ - ಉಗ್ರಾಣ | ಉಜಮ - ಉದ್ದಿಮೆ | |||
| ಉತ್ಪಲ - ಉಪ್ಪಡ | ಉಷ್ಟ್ರ - ಒಂಟೆ | ಉತ್ಸಾಹ - ಉಚ್ಚಾಹ | |||
| ಊ | |||||
| ಊನ - ಊಣ | ಊರ್ಧ್ವಶ್ವಾಸ - ಉಬ್ಬಸ | ಊರ್ಣ - ಉಣ್ಣೆ | |||
| ಊಹಾ - ಊಹೆ | |||||
| ಏ-ಐ | |||||
| ಏಕ - ಎಕ್ಕ | ಏಕಪತ್ರ - ಎಕ್ಕಪತ್ರ | ಏಕತ್ರ - ಏಕಟ | |||
| ಏಕಭಾಗ - ಎಕ್ಕಭಾಗ | ಏಕಶಕ್ಯತಾ - ಎಕ್ಕಸಕ್ಕತನ | ಏಕಸ್ವರ - ಎಕ್ಕಸರ | |||
| ಏಕಾವಳಿ - ಎಕ್ಕಾವಳಿ | ಏಕಕ್ರ - ಏಕಟ | ಐಶ್ವರ್ಯ - ಐಸಿರಿ | |||
| ಐರಾವತ - ಅಯಿರಾವತ | ಐಹಿಕ - ಆಯಿಕ | ||||
| ಓ-ಔ | |||||
| ಓಲಿಕ - ಓಳಿಗ | ಓಘ - ಓಗ | ಔಷಧ - ಅವುಸದಿ | |||
| ಔದಾರ್ಯ - ಉದಾರ | ಔದಾಸೀನ - ಉದಾಸೀನ | ಔಶೀರ - ಔಶರ |
__________________________________________________________
ದೇಶ್ಯ-ಅನ್ಯದೇಶ್ಯಗಳು
ಯಾವುದೇ
ದೇಶದ ಭಾಷೆಯಾಗಲಿ, ಅದು ತನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಣ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳ ಸಂಬಂಧವನ್ನು
ಪಡೆಯತ್ತಾ, ಆಯಾ ಭಾಷೆಯ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ತನ್ನಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.
ನಾವಾಡುವ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲೂ ಈ ತತ್ತ್ವಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಅನೇಕ ಶಬ್ದಗಳು ಸೇರಿವೆ. ನಮ್ಮ
ಕನ್ನಡ ಶಬ್ದಗಳೂ ಕೂಡ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲೂ ಸೇರಿವೆ. ಭಾಷೆಗಳು ಹೀಗೆ
ಕೊಡುಕೊಳ್ಳುವ ವ್ಯವಹಾರದಿಂದ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಿಂದ ಹೀಗೆ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು
ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡರೂ ತನ್ನ ಮೂಲ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೈಬಿಡಬಾರದು. ಅವೂ ಇರಬೇಕು; ಪರಭಾಷಾ
ಶಬ್ದಗಳೂ ಇರಬೇಕು. ಆಗಲೆ ಭಾಷೆಯ ಸಂಪತ್ತು ಹೆಚ್ಚುವುದು. ಈ ಕೆಳಗಿನ ಒಂದು
ಉದಾಹರಣೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿರಿ:-
“ಮೋಟಾರುಗಳಲ್ಲಿ ಜಬರ್ದಸ್ತಿನಿಂದ ಓಡಾಡುವುದೇ ಜೀವನದ ಮುಖ್ಯ ಗುರಿಯಲ್ಲವೆಂದು ನಾವು ತಿಳಿಯಬೇಕು.”
ಈ ವಾಕ್ಯವು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ವಾಕ್ಯವಾದರೂ, ಕನ್ನಡ ಶಬ್ದಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳ ಶಬ್ದಗಳೂ ಇದರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿವೆ.
(i) ಮೋಟಾರು – ಇದು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ಶಬ್ದ.
(ii) ಜಬರ್ದಸ್ತ್ – ಇದು ಹಿಂದೀ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ಶಬ್ದ.
(iii) ಜೀವನ ಮುಖ್ಯ – ಈ ಶಬ್ದಗಳು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ಶಬ್ದಗಳು.
(iv) ಓಡಾಡು, ಗುರಿ, ನಾವು, ತಿಳಿಯಬೇಕು – ಇವು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಶಬ್ದಗಳು.
ಅಲ್ಲದೆ-ಅಲ್ಲಿ,
ಇಂದ, ಇನ, ಇಗೆ, ಉ-ಇತ್ಯಾದಿ ಕನ್ನಡ ಪ್ರತ್ಯಯಗಳು ಇಂಗ್ಲೀಷ್, ಹಿಂದಿ, ಸಂಸ್ಕೃತ
ಶಬ್ದಗಳ ಮುಂದೆ ಬಂದು, ಅವನ್ನು ಕನ್ನಡ ಶಬ್ದಗಳನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿವೆ.
ಮೇಲಿನ
ಉದಾಹರಣೆಯಿಂದ ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪರ ಭಾಷೆಯ ಶಬ್ದಗಳು ಸೇರಿಕೊಂಡಿವೆ ಎಂಬುದು
ಗೊತ್ತಾಗುವುದು. ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ದ್ರಾವಿಡ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಭಾಷೆಯೆಂದು
ತಿಳಿದಿದ್ದೀರಿ. ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆ ಆರ್ಯರ ಭಾಷೆ. ಆರ‍್ಯರಿಗೂ ದ್ರಾವಿಡರಿಗೂ ಬಹು
ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದಲೇ ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆದು, ಅವರಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಸ್ಕೃತ-ಪ್ರಾಕೃತ ಭಾಷೆಗಳ
ಶಬ್ದಗಳು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅಂದಿನಿಂದಲೇ ಸೇರುತ್ತ ಬಂದವು. ಅನಂತರ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ವಿದೇಶೀಯರ
ಸಂಪರ್ಕದಿಂದ, ಪಾರ್ಸಿ ಭಾಷಾ ಶಬ್ದಗಳೂ, ಇಂಗ್ಲೀಷ್, ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್ ಭಾಷಾಶಬ್ದಗಳೂ
ಸೇರಿಹೋದವು. ಹೀಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಿಂದ ಬಂದ ಶಬ್ದಗಳಾವುವು? ನಮ್ಮ ಅಚ್ಚಗನ್ನಡ
ಭಾಷಾಶಬ್ದಗಳಾವುವು? ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ತಿಳಿಯಬಹುದು.
ಅಚ್ಚಗನ್ನಡ
ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ದೇಶ್ಯ ಶಬ್ದಗಳೆನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಉಳಿದವುಗಳನ್ನು ಅನ್ಯದೇಶ್ಯ
ಶಬ್ದಗಳೆನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಸಂಸ್ಕೃತ-ಪ್ರಾಕೃತ ಶಬ್ದಗಳನೇಕವನ್ನು ಕನ್ನಡಭಾಷೆಯ
ಗುಣಕ್ಕನುಗುಣವಾಗಿ ಅಲ್ಪಸ್ವಲ್ಪ ಬದಲಾವಣೆಗಳಿಂದ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿಂದ
ಮಾರ್ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು, ಅವಕ್ಕೆ ತದ್ಭವಗಳು ಎಂಬ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿದ್ದೇವೆ. ಕೆಲವು ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಬ್ದಗಳನ್ನು ಯಾವ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನೂ ಮಾಡದೆ ಅದೇ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತೇವೆ. ಅವನ್ನು ತತ್ಸಮಗಳು ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಈಗ ಈ ಎಲ್ಲಾ ದೇಶ್ಯ, ಅನ್ಯದೇಶ್ಯ, ತತ್ಸಮ, ತದ್ಭವಗಳ ವಿಚಾರವಾಗಿ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳೋಣ.
ದೇಶ್ಯ ಅಚ್ಚಗನ್ನಡ ಶಬ್ದಗಳು
ಮನೆ,
ಹೊಲ, ಗದ್ದೆ, ಹಿತ್ತಿಲು, ಕದ, ಮರ, ಗಿಡ, ನೆಲ, ಆಳು, ತೆಂಕಣ, ಮೂಡಣ, ಪಡುವಣ, ಬಡಗಣ,
ತೆವರು, ತಗ್ಗು, ಇಳಿ, ನೇಸರು, ತಿಂಗಳು, ಕಲ್ಲು, ನೆಲ್ಲು, ಹೊಳೆ, ಹೋಗು, ಹೊಗು,
ಬರು, ತಿನ್ನು, ಒಂದು, ಎರಡು, ನೂರು, ಹೆಚ್ಚು, ಕಡಿಮೆ, ಮೆಲ್ಲಗೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿ,
ತಿಳಿವಳಿಕೆ, ನಡೆವಳಿಕೆ, ನೀರು, ಮೀನು, ಬಾನು, ಬೋನ, ಅರಸು, ಹುಡುಕು, ಅಗಿ, ಅಲರು,
ಅರೆ, ನುರಿ, ಉಡು, ತೊಡು, ಕೈ, ಕಾಲು, ಬಾಯಿ, ಕಣ್ಣು, ತಲೆ, ಕಿವಿ, ಮೂಗು, ಕೆನ್ನೀರು,
ಬೆನ್ನೀರು, ಬೆಚ್ಚಗೆ, ತಣ್ಣಗೆ, ಕಮ್ಮಗೆ, ಸಣ್ಣ, ದೊಡ್ಡ, ಬಿಳಿದು, ಕರಿದು, ಹಿರಿದು,
ಜೇನು, ತುಪ್ಪ, ಹಾಲು, ಮೊಸರು, ಮಜ್ಜಿಗೆ, ಅವು, ಕರು, ಆಕಳು, ತುರು, ನೆರೆ, ಸೇರು,
ಕಾರು, ಹೀರು, ಸೋರು, ಸಾರು, ಹುಳಿ, ಹುರುಳಿ, ಹುಲ್ಲು, ರಾಗಿ, ಜೋಳ, ಬೆಲ್ಲ, ಎಳ್ಳು,
ಎಣ್ಣೆ, ಬೆಣ್ಣೆ -ಇತ್ಯಾದಿಗಳು.
(೧) ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ಶಬ್ದಗಳು
ಭೂಮಿ,
ಪೃಥ್ವಿ, ನದಿ, ಆರ್ಯ, ಅನಾರ‍್ಯ, ರಾತ್ರಿ, ದಿವಸ, ಸಂಧ್ಯಾ, ಸಂಸ್ಥಾ, ರಾಮ,
ಲಕ್ಷ್ಮಣ, ಭರತ, ಶತೃಘ್ನ, ಮಹಾಭಾರತ, ಕುಮಾರ, ಪಿತೃ, ಮಾತೃ, ಸಹೋದರ, ಸಹೋದರಿ, ಅಂಗ,
ಅಂಗವಿಕಲ, ಸಂಗ, ಸಂಗಮ, ಸಮಾಗಮ, ದೇವತಾ, ಯಾತ್ರಾ, ದೇವಾಲಯ, ಋಷಿ, ಮುನಿ, ಋಣ, ಋತು,
ವೇದ, ಪುರಾಣ, ಶಾಸ್ತ್ರ, ಶಾಸ್ತ್ರೀ, ಆಗಮ, ಉಪನಿಷತ್ತು, ಅರಣ್ಯ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ,
ಕ್ಷತ್ರಿಯ, ವೈಶ್ಯ, ಶೂದ್ರ, ಪಂಚ, ತ್ರಯ, ದಶ, ಏಕ, ಅಷ್ಟ, ಸಪ್ತ, ಆದಿತ್ಯವಾರ,
ಸೋಮವಾರ, ಮಂಗಳವಾರ, ಬುಧವಾರ, ನಕ್ಷತ್ರ, ಗ್ರಹ, ಗೃಹ, ಗೃಹಿಣೀ, ಗೃಹಸ್ಥ, ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ,
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ, ಅನ್ನ, ಪಕ್ವಾನ್ನ, ತೀರ್ಥ, ಅಸಾಧ್ಯ, ಅಶಕ್ಯ, ಅಶಕ್ತ, ಅಶಕ್ತಿ,
ನಿಶ್ಶಕ್ತಿ, ವಿಶೇಷ, ಜ್ಞಾನ, ವಿದ್ಯಾ, ವಿದ್ಯಾರ್ಜನೆ, ಶಾಲಾ, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ,
ಘಟಿಕಾ, ಘಟಿಕೋತ್ಸವ, ವಿವಾಹ, ಲಗ್ನ, ಲಗ್ನಪತ್ರ, ಪುತ್ರ, ಮಿತ್ರ, ಕಳತ್ರ, ಆಗಮ, ಆದೇಶ,
ಲೋಪ, ಅಗ್ರಹಾರ, ಪುರ, ಪುರಿ, ನಗರ, ಗ್ರಾಮ, ಅಧಿಕಾರ, ಮಂತ್ರಿ, ರಾಜನ್, ರಾಣಿ,
ಚಕ್ರವರ್ತಿ, ಸಾಮಂತ, ಮಂಡಲೇಶ್ವರ, ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ, ಚಕ್ರಾಧಿಪತ್ಯ, ಶಬ್ದ, ಅಕ್ಷರ, ಪದ,
ಪ್ರಕೃತಿ, ವಾಕ್ಯ, ಗ್ರಂಥ, ಸಂಪುಟ, ಮತ, ಧರ್ಮ, ಮೋಕ್ಷ, ಸ್ವರ್ಗ, ನರಕ, ವಿಷಯ,
ಅಧ್ಯಾಯ, ಪ್ರಕರಣ, ಪರಿಚ್ಛೇದ, ಆಮ್ಲಜನಕ, ಜಲಜನಕ, ವಿಮಾನ, ಆಕಾಶ, ಫಲ, ಫಲಾಹಾರ, ಗಂಧ,
ಚಂದನ, ಲೇಪನ, ಕುಂಕುಮ, ಶಿರ, ಹಸ್ತ, ಪಾದ, ನೇತ್ರ, ಮುಖ, ದಂತ, ಪಂಙ್ತಿ, ನಕ್ಷೆ,
ಲೇಖನ, ಲೇಖ, ಪತ್ರ, ಶತ್ರು, ಉತ್ತರ, ದಕ್ಷಿಣ, ಪೂರ್ವ, ಪಶ್ಚಿಮ, ನೈಋತ್ಯ, ಆಗ್ನೇಯ,
ಈಶಾನ್ಯ, ವಾಯುವ್ಯ, ಆಕಾಶ, ಗಗನ, ವಾಯು, ವಾಯುಮಂಡಲ, ಜಗತ್, ಮಹಾ, ಉನ್ನತ, ಶಿಖರ,
ರಾಶಿ, ಪುಂಜ, ಪುಷ್ಪ, ಪತ್ರಾವಳಿ, ಫಲಾವಳಿ, ಫಲ, ಭೋಜನ, ಭುಂಜನ, ಸರ್ಪ, ಉರಗ, ಔಷಧ,
ವೈದ್ಯ, ಆಯುಷ್ಯ, ವರ್ಷ, ಯುಗ, ಶತ, ಶತಮಾನ, ಶತಕ, ವರ್ತಮಾನ, ಸಂಗ್ರಹ, ಯುದ್ಧ, ಗದಾ,
ದಂಡ, ಬಾಣ, ಬಾಣಪ್ರಯೋಗ, ಧನು, ದರಿದ್ರ, ದೀನ, ದಲಿತ, ಮಾರ್ಗ, ಮಧ್ಯ, ಧೂಲಿ, ದ್ವಾರ,
ಗುಹಾ, ಸಹಸ್ರ, ಪಾಡ್ಯಮೀ, ಏಕಾದಶೀ, ದ್ವಾದಶೀ, ದೀಕ್ಷಾ, ದೈನ್ಯ, ದಿನಾಂಕ, ಸ್ಮಾರಕ,
ಪಕ್ಷ, ತಿಥಿ, ಪಂಚಾಂಗ, ಪಂಚಾಲ, ದ್ರೌಪದಿ, ಧೃತರಾಷ್ಟ್ರ, ಕಾವೇರಿ, ಕೃಷ್ಣಾ, ಗೋದಾವರಿ,
ನರ್ಮದಾ, ಬ್ರಹ್ಮಪುತ್ರಾ, ಗಂಗಾ, ಯಮುನಾ, ಸರಸ್ವತಿ, ಶಿವ, ವಿಷ್ಣು, ಬ್ರಹ್ಮ, ಮಹೇಶ,
ಈಶ್ವರ, ನಶ್ವರ -ಇತ್ಯಾದಿ.
(೨) ಹಿಂದೂಸ್ಥಾನೀ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ಶಬ್ದಗಳು
ಅರ್ಜಿ,
ಕಚೇರಿ, ತಯಾರ್, ಬದಲ್, ಕಾರ್ಖಾನೆ, ಖಾನೇಷುಮಾರ್, ಸರ‍್ಕಾರ, ರೈತ, ಸಲಾಮು, ಕಾನೂನು,
ಜಮೀನು, ಬದಲಾವಣೆ, ಚುನಾವಣೆ, ಮಂಜೂರು, ಹುಕುಂ, ದರ್ಬಾರು, ಅಸಲಿ, ನಕಲಿ, ರಸ್ತೆ,
ಕುರ್ಚಿ, ಜಮೀನ್‌ದಾರ್, ಗುಲಾಮ, ಖಾಜಿ, ಸುಬೇದಾರ್, ದಪೇದಾರ್, ಹವಾಲ್ದಾರ್, ದಾಖಲ್,
ದುಕಾನ್, ಅಮಲ್ದಾರ್, ಸವಾರ, ದವಾಖಾನೆ, ಕಾಗದ, ಬಂದೂಕ, ಹುಜೂರು, ಖಾವಂದ್, ಜನಾಬ್,
ಮಹಲ್, ಕಿಲ್ಲಾ-ಮುಂತಾದವುಗಳು.
(೩) ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಶಬ್ದಗಳು
ರೋಡ್,
ರೈಲ್, ಕೋರ್ಟ್, ಬ್ಯಾಂಕ್, ಚೆಕ್, ಚಲನ್, ಲಾಯರ್, ಪಿಟೀಲ್, ಹಾರ‍್ಮೋನಿಯಂ, ಬೆಂಚ್,
ಪ್ಲೇಗು, ಮೈಲು, ಪೋಲೀಸ್, ಪೋಸ್ಟ್, ಕಾರ್ಡು, ಕವರು, ಟಿಕೆಟ್, ಹೊಟೆಲ್, ಚೇರಮನ್,
ರೂಂ, ಸ್ಕೂಲ್, ಕಾಲೇಜ್, ಯೂನಿವರ್ಸಿಟಿ, ರಿಕಾರ್ಡ್, ಆಕ್ಸಿಜನ್, ಹೈಡ್ರೋಜನ್, ಆಸಿಡ್,
ಫ಼ೀಸ್, ರಿಜಿಸ್ಟರ್, ಫರ್ನಿಚರ್, ಜೈಲ್, ಡ್ರೆಸ್, ಬೂಟ್ಸ್, ಪುಟ್‌ಪಾತ್, ಬೈಸ್‌ಕಲ್,
ಸ್ಕೂಟರ್, ಜಾಮಿಟ್ರಿ, ಮಿಷನ್, ಡಿಗ್ರಿ, ಡಾಕ್ಟರ್, ಪ್ಲಾನ್, ಬ್ರೆಡ್, ಕಾಫೀ, ಟೀ,
ಬೋರ್ಡ್, ಪೆಟ್ರೋಲ್, ಲೈಟ್, ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕ್, ಡಿಪಾರ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್, ಗವರ್ನಮೆಂಟ್,
ಅಪಾಯಿಂಟ್‌ಮೆಂಟ್, ಆರ್ಡರ್, ಪ್ರೈಮರಿ, ಮಿಡಲ್, ನರ್ಸರಿ, ಹೈಸ್ಕೂಲ್, ಅಗ್ರಿಕಲ್ಚರ್,
ಸೋಪ್, ಹ್ಯಾಂಡ್‌ಬಿಲ್, ಬುಕ್, ನೋಟ್ಸ್, ಪೇಜ್, ಎಸ್.ಎಸ್.ಎಲ್.ಸಿ., ಬಿ.ಎ., ಎಂ.ಎ.,
ಎಲ್‌ಎಲ್.ಬಿ., ಆನರ್ಸ್, ಮಾಷ್ಟರ್, ಲೆಕ್ಚರರ್, ಪ್ರೊಫೆಸರ್, ರೀಡರ್, ಲೈಬ್ರರಿ,
ಪ್ರೆಸ್, ಡ್ರೈವರ್, ನಂಬರ್, ಮಾರ್ಕ್ಸ್, ಪಾಸ್, ಫೇಲ್, ಸೈನ್ಸ್, ಅಡ್ವಾನ್ಸ್,
ಮ್ಯಾಪ್, ಸಿನೆಮಾ, ಫಿಲ್ಮ್, ಸರ್ಟಿಫೀಕೇಟ್, ಲೀವ್, ಎಜ್ಯುಕೇಷನ್, ಕಾಂಗ್ರೇಸ್,
ಪಾರ್ಟಿ, ಕ್ರಿಕೆಟ್, ಪುಟ್‌ಬಾಲ್, ವಾಲಿಬಾಲ್, ಹಾಕಿ, ಟ್ರೈನಿಂಗ್, ಕ್ರಾಪ್‌ಕಟಿಂಗ್,
ಡಿಸ್ಟ್ರಿಕ್ಟ್, ಸರ್ಕಲ್, ಸೊಸೈಟಿ, ಮಿಲ್, ಪೆನ್ಸಿಲ್, ಪೆನ್, ಇಂಕ್, ಬಾಟಲ್,
ಸ್ಪೀಡ್, ಸ್ವಿಚ್, ಲೈಟ್, ಬಲ್ಬ್-ಇತ್ಯಾದಿಗಳು.
(೪) ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್ ಭಾಷೆಯಿಂದ ಬಂದ ಶಬ್ದಗಳು
ಅಲಮಾರು, ಸಾಬೂನು, ಪಾದ್ರಿ, ಮೇಜು, ಜಂಗಾಲು, ಬಟಾಟೆ-ಇತ್ಯಾದಿಗಳು.
____________________________________________________________________________
ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳ ಸಂಗ್ರಹ
ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು
ಒಂದು
ಭಾಷೆಯು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕರಗತವಾಗಬೇಕಾದರೆ ಅದರ ಸಹಜ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಕೈ
ಪಳಗಿರಬೇಕು.ಭಾಷೆಯ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ಭಾಷೆ
ಕಲಿಯುವುದು ಸುಲಭವಾಗುತ್ತದೆ.ಕನ್ನಡಭಾಷೆಯ ಪಲುಕು ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ರಮ್ಯತೆ ನಮ್ಮ ಮಾತು
ಮತ್ತು ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಮ್ಮಬೇಕಾದರೆ ಅದರ ಅಪಾರ ಪದಪುಂಜಗಳು ಮತ್ತು ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು
ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪರಿಚಯವಾಗಿರಬೇಕು. ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಭಾಷೆಯ ಪದಗಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮ
ಅರ್ಥವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಹೊಸತೊಂದು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಯಬೇಕಾದರೆ ಎದುರಾಗುವ
ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ ಆ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಸಹಜವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸರಾಗವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಲು
ಸಾಧ್ಯವಾಗದೇ ಇರುವುದು.ಎಷ್ಟೋಬಾರಿ ಬರೆದ ಪ್ರಬಂಧಗಳು ಎನೋ ಕೃತಕ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಲ್ಲ
ಅನಿಸುವುದು.ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ತುಂಬಾ ವ್ಯಾಕರಣನಿಷ್ಠವಾಗಿ ಬರೆಯುವುದು,ಉದ್ದುದ್ದಕ್ಕೆ
ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಬರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದು ಮುಂತಾದವು. ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಲು ನೈಪುಣ್ಯದಿಂದ
ಬಳಸಬೇಕಾದರೆ ಆ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಚಲಿತವಿರುವ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು ಪದಪುಂಜಗಳು ಮತ್ತು ಗಾದೆ
ಮಾತುಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬಳಸುವುದು ಬರಬೇಕು. ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು ಪದಪುಂಜಗಳು ಮತ್ತು ಗಾದೆ
ಮಾತು ಅಡುವ ಮಾತಿಗೆ ಹೊಸ ಹೊಗರು ಚಂದ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ.ಅವುಗಳಿಲ್ಲದೆ
ಹೋದರೆ ಭಾಷೆ ಕಂಪಿಲ್ಲದ ಹೂವಿನಂತೆ.
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು ಮತ್ತು ಪದಪುಂಜಗಳ ಸರಿಯಾದ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಕಲಿಸ ಬಹುದಾದ ಯಾವುದೇ ಸರಳ ವಿಧಾನ ಇಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಧಾನವೆಂದರೆ
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಅದರ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೇಳಿ ವಿವರಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಅನಂತರ ಅದನ್ನು ಬಳಸಿ
ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಅವರನ್ನು ಕೇಳುವುದು. ಇದೇ ಸರ್ವೇಸಾಮಾನ್ಯ ವಿಧಾನವಾಗಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿನ ನ್ಯೂನತೆ
ಏನೆಂದರೆ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾದ ವಾಕ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ
ಬಳಸಬಹುದು ಆದರೆ, ಅವರು ಒಂದು ಗದ್ಯದ ತುಣುಕನ್ನು ಬರೆಯುವಾಗ ಇದನ್ನು
ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಬಳಸುವುದು ಎಷ್ಟೊ ಬಾರಿ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೊಸ ಪದಗಳನ್ನು ಅದರ
ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಅರ್ಥ ವೈವಿಧ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳದೇ ಕಲಿತಾಗ ಇದು ಆಗಾಗ್ಗೆ
ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಪದವನ್ನು
ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಹಾಗೆ ಬಳಸದಿದ್ದಾಗ ಮತ್ತು ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೇ ಅದನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ
ಬಳಸಿ ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಹೋದಲ್ಲಿ ಅದು ಬರಹಗಾರನ ಪದ ಸಂಪತ್ತಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆ
ಊರುವುದಿಲ್ಲ.
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಬಳಸಲು
ತಪ್ಪದೇ ಕಲಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಸುಲಭ ಮತ್ತು ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರ ವಿಧಾನವೆಂದರೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳು
ಮತ್ತು ನಿಯತಕಾಲಿಕೆಗಳನ್ನು ಕಣ್ಣಾಡಿಸಿನೋಡಿ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಅವರನ್ನು
ಕೇಳುವುದು.ತರಗತಿಯನ್ನು ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ವಿಭಜಿಸಿ
ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ಗುಂಪಿಗೂ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಿಷಯವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಳಿ
ಉದಾಹರಣೆಗೆ - ಕ್ರೀಡೆ, ರಾಜಕೀಯ, ಪ್ರಸಕ್ತ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳು, ವಿಜ್ಞಾನ, ಮನರಂಜನೆ,
ಇತ್ಯಾದಿ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗುಂಪು ತದನಂತರ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಿಷಯದ ಮೇಲೆ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು
ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಮಾಡಲು ಕೇಳಿ. ವೃತ್ತ ಪತ್ರಿಕೆ ಲೇಖನಗಳು ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು ಮತ್ತು ಪದಪುಂಜಗಳನ್ನು ಧಾರಾಳವಾಗಿ ಮತ್ತು ದಟ್ಟವಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತವೆ. ಈ ಆಭ್ಯಾಸದ ಕೆಲಸದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಗುಂಪು ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳ ಒಂದು ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಅವರು ಹೇಗೆ ಕೆಲವು ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸುದ್ದಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತೆ ಬೇರೆಯವಕ್ಕೆ ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. (ಈ ಲೇಖನ ಕೃಪೆ - ಜಯಕುಮಾರ‍್)
ಕಿಟೆಲ್ ಅವರು 1873 ರಲ್ಲಿ ಕೊಡಗಿನ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳ ಸಂಗ್ರಹವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು.
